Na de laatste overnachting in Trinidad d´Arre was het de bedoeling dat ik alleen verder zou gaan, mijn Canadese vriend die mij de eerste dagen had vergezeld bleef achter in Pamplona. Dus ik ging alleen op weg, wat meteen al een pittige wandeling werd vandaag. Al waren het dan pas de eerste kilometers in de richting en dwars door Pamplona. Je moest meteen goed opletten was de opgave, want miste je een van de “Fletcha’s” (de gele pijl) en het werd zoeken geblazen. Even door de oude stad en daarna meteen weer vertrekken. Ik werd erg onrustig van al die drukte, de stilte en de natuur van de afgelopen dagen hadden al zijn uitwerking.

Deze dag zal me goed heugen, want ik miste in Cizur Menor al de beoogde herberg. Dus op naar de volgende plaats. Hier was het dan echt mis, de herberg in Zariquiegui (Zarikiki) was gesloten en voorlopig werd deze niet heropend zeiden de dorpelingen die ik sprak. Wat inhield dat ik dus de Alto de Perdon over moest naar de volgende plaats waar een herberg was, het werd een stevige klim. Nadat ik dit had gedaan werd het eveneens een stevige afdaling naar de eerste volgende plaats, Uterga, waar ik dan ook stopte voor deze dag. In een privé herberg was er nog een plekje op vrij een slaapzaal met 42 man, want ik had het gehad voor vandaag. Dat er velen sliepen in een kleine ruimte rook je meteen maar ja … het was wennen.Gezamenlijk werd de maaltijd genuttigd en aan tafel praatte je met je tafelgenoten over je belevenissen van de dag en na het toetje nog een koffie en daarna weer slapen. In de ochtend hetzelfde en daarna op weg naar Punta la Reina, het is slechts een kleine plaats maar met de brug als historisch gegeven. Maar voordat je er was moest je wel even een stevige klim maken. Aan het einde van deze dag werd er gestopt in Lorca een kleine plaats in een gezellig klein dorp met twee herbergen pal tegen over elkaar, hier heb ik een paar leuke mensen ontmoet, Amerikaans, Oostenrijks, Colombiaans, Koreaans en Duits die ik later vaker sprak en som weer passeerde. De dag hierop werd een koude, de temperatuur was stevig gedaald en aan het einde van de dag was er regen voorspeld.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Vandaag was het de bedoeling dat ik zou eindigen in Villamayor de Monjardin hetgeen ook lukte, hier was een Nederlandse herberg opgezet door Oasistrail (een Evangelisatie gemeenschap) het zou een aangename verrassing zijn bleek achteraf. Niks geen verplichtingen maar een herberg waar je met open armen werd ontvangen, van welk geloof je ook was. Hier heb ik een Oekraïner ontmoet die alleen maar over de Camino wilde praten, over andere zaken wilde hij geen woord kwijt. Hij sprak diverse talen en had zo zijn verhalen. Het werd een gezellige afsluiting van een gure dag.

De dag daarna ging het naar Torres del Rio, ook deze dag had een verrassing in petto. Hetgeen eigenlijk gezichtsbedrog betreft. De weg was als alle dagen soms stil, dan een praatje maar niets dan rust om je heen maar het was een constant stijgen en dalen en om elk hoek van een klimmetje weer een wonder mooi uitzicht of een dorpje. Aan het einde van deze wandeldag sta je dan uiteindelijk in Sansol, een plaatsje vlak voor Torres del Rio en wat schertst je verbazing. De afstand is hemelsbreed niet meer dan 500 meter, maar de werkelijkheid is 2 kilometer. Eerst naar beneden het dal in wandelen, de rivier oversteken via een kleine brug en dan weer een flink stukje omhoog.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Slapen doe ik in een van de oudste herbergen hier Casa Mari, een herberg die is overgegaan van moeder op dochter en de volgende dochter. Een gezellige knusse herberg met al het nodige voor een pelgrim, keukentje, koelkastje, enige pannen, wat bestek met borden. Met uiteraard een wasmachine en droger die door de herbergierster werd bediend. In deze herberg waar ik sliep ontmoette ik een Noor die ook op de kamer (4 persoons) een bedje had gekregen. In het gesprek wat wij hadden vertelde hij mij dat hij, hij blijkt een multinational te zijn, zijn bezittingen heeft opgegeven en zich nu bezighoud met hulp aan minderbedeelden. Hij vertelde mij dat de Camino (dit was zijn derde keer) hem heeft leren inzien dat rijkdom niets zeggend is. Na een rustige nacht gaan we morgen op weg naar Logroño waar ik een dagje extra zal blijven na nu ruim 14 dagen onderweg te zijn.