De wandeling naar Santa Domingo de Calzada was een stevige wandeling, maar gedurende de dag met de nodige dalingen en klimmetjes, gaat het steeds makkelijker. Als een wonder is de pijn in mijn linkerkuit plotsklaps verdwenen, het zeurderige gevoel althans, nou ja voor ruim 90%. Het landschap waar je in wandelt is bijzonder het blijft en blijkt elke keer weer een verrassing wat je ziet om elke bocht, onderweg wordt je regelmatig gepasseerd door een bekend gezicht en wordt je de vraag gesteld hoe het met je gaat. Op de Camino heerst een echte saamhorigheid, je let op elkaar en helpt met woord en daad. Vandaag 1 mei 2013 kom ik omstreeks kwart voor drie aan, uren eerder dan ik had gedacht. De eerste herberg bleek al vol te zijn waarna je werd doorgestuurd naar de volgende herberg, de Alberque Municipal of te wel de gemeentelijke herberg (dit bleek de herberg te zijn van de (broeders) Cofradía de Santo).
Dit was een verademing ten opzichte van de vorige dat was het klooster, een uitermate goed verzorgd en op enkele passen van de Kathedraal. Na het gebruikelijke ritueel, douchen en het dagelijkse wasje, even langs een geldautomaat om een en ander aan te vullen. Hierna een bezoekje gebracht aan de Kathedraal, waar ook de Pelgrim entree betalen moest maar dat was een fractie van de toerist moest betalen.
Het interieur van de Kathedraal was van een uiterst fraaie uitvoering, zoals ik al in veel kerken had gezien. Het geloof is hen goud waard en dat was dan te zien ook. Bij het naderen van de beroemde kippen bleef het even stil, maar op het moment dat de toeristen uit het zicht waren en ik voor het hok stond begon de haan te kraaien.
Waarop een Spanjaard bewonderend naar mij keek en breed glimlachte en iets zei in het Spaans, “Esto le llevará a la felicidad” (zoek ik thuis wel uit wat dat betekend) daarna nog even de Kathedraal verder bekeken, het werd langzaamaan weer tijd voor het avond eten. Het werd een gezellige tafel met 8 nationaliteiten zonder dat er een Babylonische spraakverwarring ontstond. Alleen het werd een rommelige nacht, ik moest twee keer mijn bed uit om het licht uit te doen. Het bleek dat de plafonds nog niet geheel “licht”dicht waren, waardoor het doorscheen als iemand “servicios” had bezocht, de verlichting scheen namelijk direct via het dak in mijn gezicht als iemand vergeten was het uit te doen.
De dag na Santa Domingo de la Calzada ging het richting Belorado, volgens Spaanse begrippen een vlak gedeelte, maar we hadden ondertussen ondervonden wat zij met vlak bedoelen. Alleen nu was vlak een pad direct naast de A12 of de N 120 (Carretera National) eentonig en soms luidruchtig, maar het landschap was van een wonderlijke schoonheid groen in allerlei kleur varianten. Onderweg naar Bellorado werd ik en vele anderen verrast met een flesje koel mineraal water, aangereikt vanuit een passerende auto, namens de herberg Cuartro Cantones vanwege hun 10-jarig bestaan. Hier bracht ik ook de nacht door in een van de laatst beschikbare bedden. Het was een gezellige herberg met een even vrolijke herbergvader, hij bleek tevens ook de eigenaar te zijn van het aanpalende restaurant. Aan de keukentafel van de herberg werd het voor dat de maaltijd begon een Camino bacchanaal met wijn. Samen met een tiental pelgrims genieten en kletsen met een goed glas lokale wijn voor Euro 2,50 per fles. ’s Avond samen met een Zwitsers echtpaar, een Koreaanse, een Brit en Zweed gezellig het menu Pelegrino gegeten. Een 3 gangen menu voor de prijs van Euro 9,– voorgerecht naar keus, hoofdgerecht naar keus en een dessert, inclusief brood, water en wijn (en als de fles leeg is wordt deze gewoon vervangen voor een volle). Een maaltijdvorm die ik in de komende weken vaker zal gebruiken, lekker, voedzaam en niet kostbaar. In Nederland ben je er het drievoudige voor kwijt en het bespaart me tijd om te bereiden. Maar helaas ook deze nacht werd er weinig geslapen, we hadden twee Spanjaarden op de kamer waarvoor ik en mijn andere kamergenoot vooraf waren gewaarschuwd, het zouden stevige snurkers zijn en dat hebben we geweten ook.
Op vrijdag, 3 mei, ging de tocht naar San Juan de Ortega. Een lange wandeling waarvan ik wist dat er stevig geklommen en gedaald moest worden, er zouden stukken bij zijn met een dalings percentage van 18% met de daarop volgend weer een fikse stijging en dat heb ik bemerkt en gevoeld. Ik kwam langs een voor de Spanjaarden gevoelig monument uit 1936, wat heel goed wordt onderhouden. Het bleek het monument te zijn voor de 11 onschuldigen die er waren gefusilleerd ten tijde van de Burgeroorlog. Hetgeen me er aan herinnerde dat het morgen in Nederland ook een herdenkingsdag is. Na dit monument volgde een stevige afdaling met als slot een glooiende wandeling van plus minus 12 km door een bos met een breed pad (brandgang) wat soms behoorlijk sompig was van de gevallen regen. Tijdens de afdaling en de wandeling door het bos, al wandelend een klein gesprekje gehad met een jonge Zuid Afrikaanse die in de komende 6 maanden in Europa ervaring probeert op te doen. Aan het eind van het pad kwam je uit bij het klooster van San Juan de Ortega waar je kon overnachten, door de lengte, de stilte van de voorbije uren en de vermoeidheid besloot ik daar te overnachten en morgen verder te wandelen.
Helaas het klooster bleek koud, kil en het interne niet in een al te goede staat te verkeren. Maar ja je had een bed, je kon je douchen en eten kon in de daarnaast gelegen taverne. Waar ik dan ook met plezier genoot van de sfeer en een wederom goed voorziene dis. De tafel deelde ik samen met het Zwitserse echtpaar en een Japanner die op cultuur reis was. Daarna naar bed om morgenvroeg op tijd op weg te gaan naar Burgos. De volgende grote stad die tijdens deze reis zal worden aangedaan.
Nog even een late reactie van mij op dit verhaal. Wat geweldig dat je een priveconcert van de haan hebt gekregen in Santo Domingo de la Calzada. Ik ben blij dat hij het goed maakt. Ik had al eerder gezegd daar heel nieuwsgierig naar te zijn en jij weet wel waarom. Het is genieten voor mij wanneer ik je stukjes lees. Het brengt me in een stemming die ik niet goed kan omschrijven. Ik kijk steeds meer uit naar april 2014!!!!!!!!!!!!!!!!! Knuffel van Annelies