Het is nu alweer ruim 8 jaar geleden dat er een echte grote wandeling is gemaakt en dat er weer iets wordt toegevoegd aan de belevenissen van WandelOpa René
Ook het leven is de afgelopen jaren sterk gewijzigd, na de terugkeer van mijn laatste wandeling is er veel gebeurd. Verandering in het levenspatroon en de verwachtingen, het begon enkele maanden na terugkeer.
Tijdens de afdaling richting Muxia na het passeren van de radiomast gleed ik uit over de leisteen die het pad vormden. Gelukkig kon ik mijzelf opvangen met de hulp van mijn wandelstokken. Voelde iets, pijnlijk aan maar “niets” aan de hand.
Na thuiskomst nog twee weken vrijwilligers werkzaamheden verrichten bij Arno en Huberta in Le Chemin zoals was besproken. Waarbij ik van het Camino gevoel langzaam afscheid kon nemen
Bij terugkeer een onrustige periode, enige weken later begin oktober toch maar naar de huisarts. Die verwees mij direct naar het ziekenhuis voor een echo, hier gingen gelijk de alarmbellen af bij de radioloog. Ik bleek last te hebben van een aantal afgescheurde spieren aan de rechter bovenschouder, total cuff rupture. Vermoedelijk gebeurd tijdens de uitglijder op de laatste dag naar Muxia, hetgeen een operatieve ingreep noodzakelijk maakte om mijn gehele rechterarm weer functioneel te laten worden, deze werd eind 2015 uitgevoerd.
Het nieuwe jaar wat volgt is een jaar van revalidatie en zeer weinig wandelen, waarna ik de draad weer oppakte in het najaar en dat ging niet makkelijk. De inspiratie ontbrak evenals kracht, ruim een half jaar niets gedaan met een rechterarm die voor ruim 10 weken gefixeerd was. En als rechtshandige een ergernis, maar dan volgen “ongelukken” elkaar in rap tempo op. Wat leid tot een periode van vallen en opstaan, tussentijds enige familie beslommeringen en mantelzorg, waardoor wandelen echt op een laag pitje kwam te staan. Nu aan het einde van deze trieste periode, maart 2024, na het overlijden van mijn vrouw en enige operatieve ingrepen die hebben plaatsgevonden en de diagnose Angina Pectoris die ik kreeg van mijn cardioloog. Overviel mij een gevoel van nostalgie en kwamen de kriebels en de herinneringen van het wandelen weer haarscherp in beeld. Alsof het gisteren was.
Na overleg met mijn cardioloog en na een stevig en goed gesprek, heb ik besloten dat wat er nog op mijn bucketlist stond te gaan uitvoeren. Dit mag ik pas gaan doen als ik het hart revalidatie traject heb gedaan, dit als gevolg van een eerder gedane hartkatheterisatie inclusief het plaatsen van twee stents, gedurende de COVID-19 periode (2021-22). Deze start dinsdag 18 juni, als ik op een goede wijze en tot tevredenheid van de begeleiding en cardioloog deze heb volbracht, mag ik mijn gewenste wandeling gaan maken de Camino Del Norte. Waarvoor ik alles op alles zal zetten om dit in goede gezondheid en met al de tijd die ik heb en mij gegeven wordt om Santiago te bereiken.
Man, wat goed dat je weer op pad gaat! Je lijf kan het weer aan, en geestelijk kun je ook het nodige achter je laten. En anders zal de mooie route je helpen het allemaal een plek te geven, als alles nog eens de revue passeert.
Janny en ik waren in oktober als toerist in Bilbao. Bij het Guggenheim, de Jacobskerk, dan zie je geregeld de jakobsschelp, dus ja, die kriebels hè. In 2018 liep ik de Norte vanaf Santiago del Monte, en vooral die eerste week langs de kust was grandioos. Ik gun je van harte deze mooie tocht, en geniet graag onderweg met je mee van je verhalen en foto’s. Doe rustig aan René, dan kom je het verst, ook met kortere afstanden komt Santiago steeds dichterbij. Hartelijke groet, Harry
Harry, dank voor je berichtje. Ik zal de eerder ontvangen tips en raad die je me gaf ook ter harte nemen, heb deze goed opgeslagen en gebruiken wanneer nodig.