Een week die rustig en vreemd begon, geheel los van aardse geneugten(?) een dag zonder electriciteit naar later bleek, begon ik aan deze Camino del Norte niet beseffende dat deze pittiger en beduidend zwaarder was dan ik geloofde. Ik heb dit geweten en gevoeld.

De eerste dagen waren het vele steile hellingen en evenzo soms gladde dalingen, vooral in de ochtend uren door de bossen. Ook het zonnetje scheen meer en feller dan verwacht wat ik heb bemerkt, denkende ik hoef niets mee te nemen voor felle zon, toch maar een kleintje zonnebrand meegenomen toen ik aan het inpakken was. Was deze keer dankbaar dat ik had gedaan.

De eerste etappe heb ik deels al beschreven, maar vergat naar alle waarschijnlijkheid de vergissingen die maakte te vermelden, niet opletten met de nodige gevolgen vele extra meters heen en terug die je liep hierdoor.

Daags daarna naar Soto de Luiña met een gezellige ontmoeting met mede Pelgrims, een zware trip met voor mij vele moeilijke en pijnlijke momenten. Rugzak voelde niet goed, dus lengte aanpassen en opnieuw inpakken. ’s Morgens op pad maar na een uurtje teruggekeerd, de stijging en daling waren voor mij te veel  van het goede, kreeg last van hartkloppingen met als neven resultaat stevige kortademigheid. Om mogelijke problemen te vermijden nam ik voor een taxi naar Cadavedo, maar aangekomen pakte dat anders uit dan gedacht, er was niets dan alleen particuliere huur appartementen, goed voor koppels en vriendengroepen. De gemeentelijke herberg was nog niet geopend, zou pas over twee weken geschieden. Waardoor ik besloot om door te lopen zolang mijn voeten mij wilde dragen. Ik eindigde uiteindelijk laat in de middag op het enige terras wat je onderweg tegenkomt op deze route, bij het Hotel Canero.  Er bleek in het benden gedeelte ook een herberg gedeelte te zijn, dus werd er hier gestopt en een plekje gezocht in de slaapzaal. Waarna ik later op het terras een ongelukkige Nederlandse mede Pelgrim ontmoette die kampte met een peesschede ontsteking, waarvan ik weet hoe dat voelt had dit zelf al eens opgelopen tijdens een 4Daagse, na wet biertjes werd er ’s avond gezellig samen met hem en zijn Ierse wandelmaat, die enige tijd later aankwam, genoten van het pelgrims menu met de nodige glazen wijn onder hun motto “No Vino no Camino”

Daarna was het slapen en vroeg weer wakker, de eerste pelgrims stapten weer op rond 6 uur, maar eerst een, Spaans ontbijtje, geroosterd brood met boter en jam. Na dit ontbijtje weer op pad en meteen als eerste twee stevige beklimmingen over een stijl, modderig en ongelijk pad tot op een onzalige hoogte. Waarna je uitkomt op het topje waar de snelweg A 8 richting Oviedo loopt. Met daarnaast nog een deel van de golvende oude weg die er waarschijnlijk lag tijdens de aanleg.

Dit was een lang stuk, daarna via een brug de snelweg oversteken en even later na een splitsing een veld pad met stukken bos en dan langs diverse dorpen richting Luarca

Geen erg hebbende in de datum van vandaag, 1 mei Dag van de Arbeid, wat in Spanje een totaal vrije dag is, met als gevolg dus géén winkels open om te provianderen. Wat behoorlijk spijtig voor mij was, kon geen flessen water kopen.Het water in regio is goed geen chloor smaak maar ik heb er een keel van schuurpapier aan overgehouden. Dus bij morgen bij de opening van de winkels mineraal water aankopen in de hoop dat het beter gaat heb nu een stem die niet klinkt

Jammer genoeg ging de volgende de eerste winkel pas open om 9:00 uur en daar op moest ik helaas wel op wachten.Daar de éérste stappen van de start, zoals ik gisteren verkende veel energie zouden gaan kosten. Waardoor ik helaas de nacht onrustig en slecht sliep met als gevolg kracht verlies wat mij stevig op brak, bereikte uiteindelijk uitgeput Villapedre. In weerwil van mijn plannen besloot ik uiteindelijk met een zwaar gevoel een taxi te nemen naar A Caridá de plaats ik had willen bereiken die dag. Ietwat kostbaar als je dat telkenmale doet, maar gezondheid gaat voor, tijdens de rit zag ik regelmatig mede Pelgrims stukken langs de wegen (carretera) lopen, achteraf gezien toch een veilig besluit. De éérste wandeldagen zijn weer gedaan hetzij met horten en stoten. Maar er zijn nog de nodigde kilometers af te leggen, in de herberg het gebruikelijke wasje doen, douchen en een klein slaapje doen en straks een menu Peregrino scoren en morgen in 2 kortere etappe delen naar Ribadeo.

Op de laatste wandeldag van deze week de etappe La Caridá > Ribadeo en als het lukt via het alternatieve pad, Camino de La Costa. Zijn wat kilometertjes meer maar met indrukwekkende beelden. En niet de binnenlandroute die iets korter is  maar in mijn gevoel zou ik dan het mooiste missen, dus koos ik voor de alternatieve route.

Bleek voor een goede keuze te zijn, via prachtige vergezichten die je zag, alle elementen waar hier tezamen die het zo indrukwekkend maken van deze route. Mijn uiteindelijke doel van vandaag ligt enkele kilometers verderop Tapia de Casariego, daar zou een herberg zijn. Maar was gesloten en nu zaterdag is er ook nog geen Tourist Office open (buiten het seizoen), via Google een goede overnachting gevonden in een budget hotel als afsluiting van deze week, straks lekker douchen slapen en later ergens een hapje eten als het lukt, het seizoen moet hier nog beginnen.