Tijdens het doorlopen van de hart revalidatie therapie die mijn cardioloog had voorgeschreven begon ik in de tussentijd met het nakijken van de benodigde spulletjes, rugzak nazien, schoonmaken en luchten. Enige aanvullingen, zoals een nieuwe slaapzak aanschaffen in een super light uitvoering, daar de andere slaapzak zijn diensten had bewezen maar ook in kwaliteit had ingeboet. Ook een nieuw lichtgewicht regenjack, je weet maar nooit nu met al die klimaat problematiek en twee goede wandelbroeken. Je hoopt op een droge tocht en een prettige temperatuur overdag en geen extreme temperaturen zoals die nu heersen in het mediterrane gebied. Nu nog een enkele kleine extra aankoop en dan is alles bijna weer up-to-date.
Het belangrijkste, het treinkaartje, dit was een hele puzzel daar ik niet had verwacht dat de Olympische spelen, die er nu in Parijs plaatsvinden, voor problemen zou kunnen zorgen. Het is gelukt, hetzij met wat extra moeite en kosten heb ik een ticket kunnen aanschaffen naar Hendaye, het wordt een luxe reis in de 1e klas daar er géén tickets naar Parijs verkrijgbaar waren voor de 2e klas plaatsen in de gewenste vertrekperiode. Hopelijk gaat alles verder voorspoedig op mijn reisdag, een weekje later zaterdag 17 augustus, het weekend na de afsluiting van de Olympische spelen, als velen er nog zijn om na te genieten van de spelen en van Parijs.
Nu is het een kwestie van nadenken wat neem je echt mee, want uit de vorige tochten kwam telkens weer tevoorschijn dat ik meer bij me had dan nodig. De uitspraak “alles wat je thuislaat is meegenomen” is overduidelijk maar uit zekerheid, het zou nuttig zijn, nam ik mijn vorige wandelingen meer mee dan nodig. Eerdere gelezen opmerking van andere pelgrims die schreven dat wat je nodig hebt is onderweg altijd ergens te koop en zijn soms voordeliger in aanschaf en het scheelt weer gewicht en maakt het dragen van de rugzak beduidend draaglijker.
Nu alles weer compleet en ingepakt is wordt het weer het gevoel terug krijgen dat je gedurende een lange tijd een rugzak draagt die je met van alles gaat voorzien, begon ik aan de eerste rondjes met bepakking om aan het gewicht te wennen, het gevoel en aan het idee dat ik straks mijn bezit op mijn rug ga dragen voor enige weken. Mijn schoenen voelen goed maar mijn voeten laat ik nog door een pedicure controleren en verzorgen voor ik vertrek, om zonder al te veel problemen Santiago te bereiken. Vandaag nog een telefonisch consult met mijn cardiologe gehad, die tevreden was na de resultaten die ze van mij hoorde en wat ze had verkregen, waarna ze me goede reis wenste. Met andere woorden groen licht om te vertrekken. Langzaam maar zeker gaan nu de dagen voorbij en de dag van vertrek nadert.
Hoi René. Ik had een reactie getypt, maar was niet opgeslagen. Ik houd het nu maar kort. Ik weet hoezeer je je verheugt op weer een Camino. Ik denk, weet dat je het kunt. Maar doe het rustig aan. Beter rustig aan dan té veel kms lopen per dag. En het allerbelangrijkste, geniet van alles wat voorbij komt. Buen Camino en Vaya con Dios. Ik kan je helaas niet uitzwaaien. In 2013 is dat wel gelukt. Liefs, Annelies. 🍀👍❣
Nog een paar dage René, en jouw avontuur begint! Goed dat je kritisch kijkt naar de inhoud van je rugzak, elke gram minder ga je plezier van hebben. De overgang van 1e klas trein naar een herberg zal wel enige gewenning vragen. Janny en ik wensen je een voorspoedige reis naar het startpunt, en vervolgens een prachtige tocht door het mooie Spanje. Geniet volop, en laat ons meegenieten met jouw verhalen. Buen camino.