Na vele dagen en nachten van overdenken van wat nu te doen is uiteindelijk het begin gemaakt.

Nu 5 maanden later na het verlaten van het ziekenhuis, nadat ik er was opgenomen vanwege een TIA. Is het besluit genomen en uiteindelijk de teerling geworpen, ik ga proberen om mijn droom te verwezenlijken, de pelgrimstocht naar Santiago de Compostella proberen te volbrengen. Dit is een uitdaging en het zal geen gemakkelijke zijn. Gedurende de revalidatie en de gesprekken die zijn gevoerd in de achterliggende maanden kwam regelmatig het woordje loslaten voor. Na de opmerking dat ik de Camino wilde gaan lopen keek men eerst vreemd op maar na enige uitleg werd me gezegd dat dit geen slecht idee zou zijn “om de lasten van het verleden en de gevolgen hiervan” te verwerken en los te laten. Lasten die je al jaren met je meedraagt op je schouders, dit zal geen gemakkelijke opgaaf zijn. Want wat wordt er nu echt bedoeld met loslaten, is het datgene wat je gevoel en stemming beheerst of is het dat deel van je verleden wat nu een obstakel is in je dagelijks welbevinden. Je persoonlijke verleden met al zijn positieve en negatieve momenten.

Ik ga proberen te ontdekken en ondervinden wat men hier nu mee bedoeld. Tijdens mijn zwerftochten over het internet en lezen van de vele blogs kwam je veel tegen. Dit versterkte mijn de wens en de hoop dat ik als een ander mens mag terugkeren. Niet zo strak en zakelijk maar eentje met een beter “mens” gevoel. Mocht alles lukken en in te plannen zijn, dan wilde ik proberen om hier half april 2013 aan te beginnen en de eerste stappen te zetten van deze wandeltocht.