Vrijwilligers werk is een van de dingen die ik nu doe in de tijd die mij is gegeven, wekelijks in de groene Broekpolder in Vlaardingen. Twee maal in de week de runderen diep in de ogen kijken en het oor nummer proberen af te lezen tussen de lange haren die hun als vacht een bescherming bied. Soms wat extra hand en span diensten in de vorm van de bestrijding van de “reuzen Berenklauw” een “cultuurplantje” uit de Kaukasus wat men eerst in de tuin had staan als sier maar wat later een onding bleek te zijn. Dus werd gedumpt op andere plaatsen dan de GFT bak.

Maar een andere vrijwilliger zijn, in de sfeer die je hebt geproefd is die in een herberg waar je veel nachten in hebt doorgebracht. Tijdens de laatste Genootschap bijeenkomst in Roermond trok ik de stoute schoenen aan en melde mij bij Huberta en Arno, van L’Esprit du Chemin bij velen bekend als een startpunt in Saint-Jean-Pied-dePort. Daar ze in 2014 waren verhuisd naar Le Chemin en wel een helpende hand konden gebruiken trok me dit wel aan en had ik het besluit genomen iets terug te doen voor alle goede dingen die mij tijdens mijn Camino in 2013 waren overkomen en geboden. Je kon nu iets terugdoen en daarbij pelgrims die op weg zijn gegaan dezelfde hulp bieden. Na eerst de dankjewelkom met de andere vrijwilligers in het november te hebben meegemaakt en na enig overleg zou ik er in maart 2015 twee weken als hulp en klusser gaan werken.

Na een rustige en indrukwekkende reis naar Le Chemin werd ik op 29 maart van harte welkom geheten in de herberg, waar ik gelijk met mijn neus in de boter viel, het was er gezellig en druk ondanks de slechte weersomstandigheden veel nattigheid en koude. Het was volledig bezet met pelgrims met een diversiteit aan nationaliteiten.Na het hartelijke en warme welkom, ik was precies op tijd aangekomen voor de gezamenlijke maaltijd, met het nog “vers” in je geheugen staande welkom van destijds geniet je met zijn allen van de maaltijd die door ons allen met smaak werd verorbert. Na de maaltijd werd er daarna met zijn allen de afwas gedaan en waarbij een helpende hand handig en welkom is. Daar het een lange dag was geweest werd het tijd om je slaapplekje voor de komende tijd op te zoeken en aan de nachtrust begonnen. ’s Morgens was het vroeg op iets wat de komende dagen normaal werd. Na enige aanwijzingen werd er begonnen met de werkzaamheden die mij als huidige alleenstaande en ex-Hofmeester van de Koninklijke Marine niet vreemd waren en eigenlijk in een vloeiende beweging werden uitgevoerd alsof het een dagelijkse bezigheid was en werd. Na de eerste werkzaamheden die werden gedaan, na het vertrek van de pelgrims, werd ik verrast met een kleine rondleiding door een herberg in opbouw. Deels klaar en deels nog geheel op te bouwen en af te werken, er waren in 2014 bij de aanvang al diverse dingen gedaan en wat nu zou worden afgewerkt evenals de nieuwe plannen die zouden worden uitgewerkt.

Mijn ervaringen uit het verleden kwamen nu goed van pas en maakte het werken makkelijk, een stukje structuur en planning met daarbij de mogelijkheid om ook nog eens een stukje te klussen. Daar Huberta er even niet zou zijn werd mij voor een paar dagen de zorg toevertrouwd iets wat ik met vol vertrouwen tegemoet zag. Bij haar thuiskomst op zaterdag was het weer een volle herberg met vele gasten die een gezellige avond hadden gehad, ook leerde ik in de voorgaande dagen dat het beheren en werken in een herberg veel energie kost maar ook inspiratie geeft die met de dank die je van de pelgrim krijgt je weer van nieuwe energie voorziet. De eerste week van hospitaleren ging sneller voorbij dan gedacht en de komende week zou er versterking komen en was je niet meer alleen. Dus ook de werkzaamheden zouden dan anders gaan worden verdeeld, daar ik van mezelf kan zeggen iets van “groene vingers” te bezitten, werd samen met Frits een teruggekeerde vrijwilliger uit 2014, het nodige tuinwerk verricht en de herberg weer voorzien van een groente voorziening, selfsupporting tuinbouw. Ook werden de bloemen en het gras niet vergeten om alles kleurrijk te houden en tussendoor de andere verbouwklussen samen met een echtpaar uit België. Waaronder de aanleg van het elektrische en de andere binnenklussen. Zo ging weer een week voorbij en zou ik afscheid nemen van de herberg maar tot mijn verrassing en blijdschap werd me gevraagd of dat ik er nog een weekje aan wilde plakken.

Iets wat ik zonder enig nadenken kon beantwoorden net een volmondig graag. In de resterende week kon nu worden afgemaakt waar je aan was begonnen. Daar je als bénévol-bricolier ook een dagje vrijaf had werd dat ook benut met onder andere een bezoekje aan Vezelay, een wandeling in de omgeving en het stevige stukje gewandeld wat de pelgrims ook lopen als de laatste kilometers voordat ze bij de herberg zouden aankomen. Waarbij ik nu begreep en kon voelen wat zij voelden die laatste kilometers, het was namelijk een pittig stuk dalen en klimmen. Ook de uitnodiging van Frits om een dagje sight-seeing te doen bijvoorbeeld de route naar Never en Apremont, met de auto uiteraard, werd in dank aanvaard. Hij was al eens door Frankrijk naar Santiago gelopen en gaf hij mij nu tips en adviezen als ik dit zelf eens wilde ervaren, iets wat mijn nieuwsgierigheid en lust wel aanwakkerde om ooit alsnog de gehele weg te gaan belopen. Na deze dag nog enkele dagen en dan was het voor dit voorjaar weer gedaan met het vrijwilligerswerk om daarna weer richting Nederland te gaan om je voor te bereiden op de 4Daagse met wat trainingswandelingen. En om andere voorbereidingen te treffen, je wandelspullen en rugzak controleren of er nog iets nodig is om aan te vullen of te vervangen want het besluit was genomen om in augustus naar Spanje af te reizen om de Camino Inglès te gaan lopen en aansluitend dat stuk waar ik in 2013 niet meer de kracht voor had, naar Fisterra.