Het weer en de stemming is veranderd het weer is regenachtig geworden in plaats van zonnig en droog, maar ook mijn persoonlijke stemming is helaas gedraaid. In de afgelopen periode heeft er zich een trieste omstandigheid voorgedaan binnen de familieband die mij treurig stemde en mijn reis op losse schroeven zette. Maar met de steun en de instemming van mijn beide zonen wordt er aanstaande donderdag de 20e augustus 2015 begonnen aan een nieuwe wandelingnaar Santiago de Compostela met als startplaats El Ferrol ~The English Way~. Dit zal er een worden waarbij mijn gedachten opnieuw geordend moeten worden. Waar tijdens deze wandeling mijn gedachten ook zullen zijn bij die wie mij dierbaar zijn en zijn geweest in mijn leven.
Gisteren hoorde ik op de radio een lied wat eigenlijk voor mij alles verwoord wat er in mij omgaat en waar ik tegen aan loop. Het Pelgrimsgebed gedragen en gezongen door Amanda Strydom in het Suid Afrikaans iets wat ik als ‘wereldreiziger van de Koninklijke Marine’ heel goed kon verstaan en vertalen.
www.youtube.com/watch?v=fTsYx8W_2w0
Pelgrimsgebed
Vader God U ken my naam
My binnegoed en buitestaan
My grootpraat en my klein verdriet
My vashou aan als wat verskiet.
U ken my vrese en my hoop
Die pad wat ek so kaalvoet loop
Die pad het U lankal berei
U maak die pad gelyk vir my.
Alle pelgrims keer weer huistoe
Elke swerwer kom weer tuis
Ek verdwaal steeds op die grootpad
Soekend na U boardinghuis.
Moeder God U ken my waan
My ego en my regopstaan
Die drake waarteen ek bly veg
U wys my altyd weer die weg.
U het my met U lig geseën
Die lig strooi ek op iedereen
Net U weet hoe my toekoms lyk
Ek het niks, U maak my ryk.
Alle pelgrims keer weer huistoe
Elke swerwer kom weer tuis
Ek verdwaal steeds op die grootpad
Soekend na U boardinghuis.
Met deze tekst van het lied ga ik op zaterdag aanstaande de 22 augustus vanuit El Ferrol op pad, eerst naar Santiago om dan door te gaan naar het einde van de wereld, Fisterra, zoals dat in de oudheid heette en afsluitende naar Muxia. In de tussentijd hoop ik met mezelf in het reine te zijn gekomen en weer als een rustige pelgrim en mens terug te keren naar mijn thuis na deze wandeling. Misschien, heel misschien heb ik onderweg nog de gelegenheid een stukje toe te voegen aan dit blog.
Mooi omschreven allemaal. Ik begrijp je worsteling. Weet er ook wat meer van natuurlijk. Zo fijn van Ingmar en Thomas dat ze “durven” laten gaan. Ze snappen inmiddels wat je drijft. Tenminste, dat denk ik. Ik wens je een fantastische tijd toe. Dat gun ik je uit het diepste van mijn hart. Querido peregrino, Buen Camino. En ook Vaya con Dios. Laat je leiden. Het zal je rust geven. Dikke kus.