Vandaag vrijdag 28 augustus 2015 is het rommelig en onrustig op de slaapzaal, ben niet de enige die vroeg opstaat. Een groot gedeelte gaat terug naar huis en heeft een vroege vlucht zodat je helaas twee uur van te voren op het vliegveld dient te zijn. Anderen gaan weer verder en wilden vroeg vertrekken en dat is een tegenvaller, het regent en komt met bakken uit de lucht. Wat nu te doen op pad gaan in de duisternis of toch maar even wachten, ik kies voor de laatste optie en vertrek samen met enkele anderen naar het souterrain waar de eetzaal is en ga eerst even een ontbijtje klaarmaken. Anderhalf uur later het is dan 07:30 uur ga ik uiteindelijk op pad, het regent wel maar een stuk minder. Ik loop opnieuw richting het Praza do Obradoiro en ga dan voor het Parador de weg naar beneden en volg dan de bekende pijlen en ga dan rechtsbuigend richting het park wat ik doorkruis. Via enkele gemene klimmetjes, o.a. een gemeen pad tussen twee muren, verlaat ik Santiago en kom dan aan bij een klein bruggetje met daarop
duidelijker kan niet
een duidelijk pijl met daarbij vermeld Fisterra,na de oversteek is het dus definitief op weg naar Fisterra. Na wat geklauter kom ik aan bij Sarello de Baixo waar je normaliter een fraaie uitzicht kunt hebben naar Santiago maar helaas door de motregen en de mistflarden geen fraai vergezicht. Via diverse kleine plaatsjes die je doorkruist kom je in het dal waar het plaatsje Aquapeseda ligt, de weer situatie wordt anders het is gestopt met regenen en een schraal zonnetje laat zich zien. Hier wordt op een bankje vlak na het riviertje gerust en gegeten. Hierna gaan ik weer verder maar dit valt tegen gelijk begin ik met een gemene klim die een ware aanslag pleegt op mijn longen. Door de hoge luchtvochtigheid kom ik soms flink wat adem tekort tijdens de klim en dat houd op ook de temperatuurstijging zorgt dat ik veel drink en uiteindelijk water tekort kom. Maar ja bergwater en de toevoeging van een pilletje zorgen hopelijk dat ik geen problemen krijg. Na enkele uren bereik ik de brug bij Puente Maceira een oude Romeinse brug, waar ik even geniet van de rust en het gekletter van het water voordat ik verder ga en de brug oversteek. Het is erg rustig onderweg je passeert weinig pelgrims slechts een enkeling of een groepje oudere Spaanse wandelaars. De regen van de eerste uren van deze dag en de weersverandering, de warmte, zorgen ervoor dat je kleding klam aanvoelt wat niet prettig is ondertussen bereik je via diverse asfaltwegen het plaatsje Barca na een kleine stijging ligt Negreira in het verlengde. De eerste etappe naar Fisterra is afgelegd, het is buiten winderig met een schraal zonnetje. Verder is het buiten ietwat rumoerig en een vooralsnog slaapplaatsen genoeg in de herberg maar met betere weer vooruitzichten voor morgen. Na het gebruikelijke ritueel, wasje doen, douchen en even rusten en in de op enkele meters afstand grote supermarkt weer een en ander ingeslagen.
Beeldhouwwerk van St. Jacob op het pleintje voor de deur van de herberg “La Luna”
Ondertussen waren er alweer meer pelgrims in de herberg aangekomen en werd het gezellig druk, onder de binnengekomen pelgrims bevond zich een groep Ieren die er een feestje van maakten en helaas een grote groep Spaanse fietspelgrims die erg rumoerig waren helaas. Waardoor er ruimte gebrek ontstond op de waslijn en de rekken wat het drogen niet versnelde en de droger het niet aankon.
Zaterdag 29 augustus 2015, een onrustige nacht (de Spanjaarden kwamen laat binnen) en kwekten nog stevig. ’s Morgens was iedereen er wonderbaarlijk snel weer uit en vertrok spoorslags op weg naar de volgende herberg die door velen al was gereserveerd. Want op deze route zijn niet zoveel openbare herbergen. Daar het buiten nog behoorlijk schemerig was eerst even een klein ontbijtje voor vertrek in de hoop dat de vochtigheid, mist, zou zijn opgetrokken. Helaas de temperatuur was nog niet zo hoog als men had voorspeld, dit was wel geval later op de dag. De route was duidelijk aangegeven een al snel stond je weer buiten de bebouwing van Negreira en even later stond je al in Zas hierna ging het over diverse landwegen al stijgende richting Vilaserío. Onderweg passeer je enige kleine dorpjes (nederzettingen) met luidruchtige honden die je van een afstand blijven volgen en dan even plots weer weg zijn.
stil en vredig
stijgend en dalend, maar helaas erg vochtig
Door de opkomende zon en opwarming van de aarde was het lopen in deze vochtige omgeving geen pretje, ik had last gekregen van mijn longen (een opkomende bronchitis) wat me soms behoorlijke ademnood opleverde. Maar ook aan deze paden kwam een eind en werd je op de hoogvlakte verrast door wijdde vergezichten en een fikse afdaling. Ondertussen was de temperatuur behoorlijk gestegen in vergelijking tot de voorgaande dagen. Daar de totale afstand van de etappe van vandaag (37 km) hoger lag dan ik wilde besloot ik in Santa Mariña te overnachten, ik had hier twee keuzes, waarop ik besloot de goedkoopste te nemen. Het was geen slechte keus maar deze herberg was direct gelegen aan de caraterra maar goed voorzien, wasmachine, droger en goede droogrekken helaas kwam ik tot de ontdekking dat ik een van mijn beste shirts in Negreira was vergeten van de drooglijn te halen. Er waren slaapplekken voldoende en het was er superschoon, ’s avonds werd er gegeten in het naast gelegen restaurant. Dit werd evenals de herberg uitgebaat door een uit Duitsland teruggekeerde arbeids-immigrant die getrouwd bleek te zijn met een Antilliaanse wat weer voor leuke gesprekken zorgde. Helaas was deze herberg niet zo in trek bij de passerende pelgrim iets wat wel zorgde voor een stilte om je heen. Wat dan wel weer rust gaf en je rustig kon slapen.
Zondag 30 augustus 2015, omdat je goed uitgerust was en heerlijk had geslapen was je er weer vroeg bij. Iets wat ik niet had verwacht. Hierdoor vroeg op pad na een ontbijtje van restjes daar je gisteren geen tienda had gezien was het even teren op je noodvoorzieningen. Het was nog behoorlijk donker als de eerste stappen worden gezet en je voor het eerst gebruik maakt van je hoofdlamp om de pijlen en de richting van het pad te zien. Ondanks een volle en heldere maan werd het lopen wat bemoeilijkt door de laaghangende bewolking maar dat maakte het geheel soms erg aantrekkelijk. Na enkele uren te hebben gelopen en het passeren van kleine plaatsjes waarde boer stevig in de weer was bereikte na een flinke afdaling het plaatsje Abeleiroas.
Op de weg daar naar toe passeerde ik geen enkele pelgrim maar kwam ik ze wel tegen in tegenover gestelde richting. In een bushokje nuttigde ik de laatste restanten van mijn voorraad. Hierna ging het richting Ponte Olveira een plaatsje vlak na het passeren van de Rio Jallas, hier bleek een kleine Xunta herberg te zijn. Deze bestond uit een complex van containers geplaatst net naast het dorpsgebouw waar een restaurant en een kleine tienda (winkeltje) te vinden was, waar ik de nodige aanvullende voorraad kocht voor onderweg. Na een kleine rust ging het op weg naar Olveiroa.
De opkomende mist werd langzaam verdrongen een uitbundig stralende zon, het was verder een stille en rustige dag. Onderweg zag je de Spanjaarden rustig zitten op hun terrassen en genieten van de zon. Nadat ik Olveiroa had verlaten ging het pad links een beekje over en slingerde dit geleidelijk naar een flinke hoogte met vele fraaie vergezichten en een kijkje op het stuwmeer. het pad slingert zich langzaam naar beneden en je beland dan in een heel klein gehucht Logoso aan het einde van het pad. Daar het nog erg vroeg was 11:30 uur besloot ik na een kleine rust, koffie en een bocadilla door te wandelen voor zover mijn voeten mij konden dragen. Helaas de genoemde herberg bij Hospital (in de Duitse gidsje Outdoor) bleek een nogal dure overnachtingsprijs te vragen waarop ik besloot door te lopen naar Cee. Dit bleek een stevigere wandeling te zijn met diverse klims en dalingen, zo ook bij het kerkje van Ermita de Nuestra Señora de Las Nieves waar je dacht een waterbron te vinden. Maar helaas niets te vinden, wel schaduw en een rustplek waar dan ook even werd gerust. Hierna een klimmetje en via de hoogvlakte richting Cee waar je de baai en de Atlantische Oceaan al kon zien, onderweg kwam ik enige lieftallige Spaanse wandelaarsters tegen die mij vriendelijk vroegen waar ik vandaan kwam.Nadat ik hen verteld had dat ik uit Holland kwam werden ze érg vriendelijk en vlijdend. Op mijn vraag waar ik eventueel een water bron kon vinden werd mij verteld dat dit ongeveer een “Spaans halfuurtje” lopen was, om de dorst te lessen werd ik door hen voorzien van water wat ze gezamenlijk deelden. Alleen het duurde nog ruim een uur voor ik bij de bron aankwam en erg blij was dat ze mij hadden voorzien van water. De temperatuur was ondertussen flink gestegen en lopende op een heide veld zonder schaduw erg vermoeiend. Na alle flessen en de camelback weer te hebben gevuld ging het nu richting Cee wat je aan je voeten zag liggen. De afdaling was pittig te noemen en de temperatuur bleef hoog wat het wandelen voor mij niet gemakkelijk maakte. Nadat ik Cee had bereikt zocht ik de eerste de beste herberg op, ook gezien de tijd het was al na zessen en doorlopen naar Corcubión was geen optie. Douchen, eten en slapen was de beste remedie.
Maandag 31 augustus 2015, na een stevige nachtrust in een bijna gehele lege slaapzaal, we sliepen er met zijn zessen waar normaliter 32 personen konden slapen. Hadden we de mogelijkheid om er ook een ontbijtje te kunnen nuttigen, ik bleek niet de enige Hollander te zijn die er die nacht had geslapen. Na wat over en weer gepraat te hebben vervolgde ieder zijns weegs. Helaas moest de poncho weer te voorschijn komen, de zon van de voorgaande dagen had weer plaats gemaakt voor een druilerige regen wat het wandelen er niet aangenamer op maakte. Na een klein half uurtje door Cee en Corcubión te hebben gewandeld ging het via een steil pad en een hol weggetje tussen de muren van enige huizen weer omhoog richting Vilar waar je dan de carraterra C552 oversteekt en via een bospad uiteindelijk beland in Estorde om dan richting Sardiñero te gaan. Hier gaat het via een omweg weer terug naar de carraterra die je dan opnieuw oversteekt om dan via een bospad het strand bereikt. Hier gaat een geplaveid pad en wandelboulevard van circa 2 km naar Fisterre. Alleen dit uitzicht werd enigszins gedempt door de druilerige regen en niet het zonnige wat je ervan had verwacht. Na aankomst in Fisterre was het even zoeken naar de gemeentelijke herberg tussen alle commerciële overnachtings-mogelijkheden. Hier kon je ook je Fisterrana in ontvangst nemen, doch alleen als je de gehele afstand vanaf Santiago had bewandeld, iets wat enkele pelgrims tegenviel die in Cee waren gestart. Hierna was het een bed opzoeken douchen en droge kleding aan en een bezoekje aan de plaatselijke pharmacie, ik had vermoedelijk in Cee bezoek gehad van bedwantsen in de laatste herberg waar ik had overnacht. Na al deze beslommeringen het laatste deel van de dag benut om naar de vuurtoren te wandelen, het had ondertussen opgehouden met regenen en de temperatuur was aangenamer geworden. Het bereiken van de vuurtoren en het paaltje met de 0,00km plaquette duurde toch nog gauw een half uur vanuit het centrum. Door de afwezigheid van de zon was een lang verblijf op Faro niet aangenaam maar je wilde zo graag alles zien dus besloot je er van te genieten zover als het mogelijk was voordat je terugkeerde naar Fisterre en de herberg. Na een maaltijd in de snackbar tegenover de herberg vroeg naar bed om morgen de laatste etappe af te leggen naar Muxia.