Na een zeer vermoeiende treinreis met een stevige vertraging(en) arriveerde ik in Henday later dan verwacht, daarna een klein uurtje naar de herberg. Een kleine drie kwartier voor sluitingstijd, helaas geen tijd meer voor een avond maaltijd. Na een enigszins onrustige nacht weer vroeg uit de herberg vertrokken.

’s Nachts had het stevig geregend wat de hele dag merkbaar was met soms nog een klein beetje miezerregen, hoge luchtvochtigheid wat je als astma patiënt niet als prettig ervaart maar het maakte de tocht wel zwaarder. De stevige klim stukken en de gladde ondergrond en rotsen vroegen oplettendheid en extra energie op de soms steile afdalingen. Nadat Pasai Donibane was bereikt met het bootje naar de overzijde Pasai San Pedro. En dan voor mij een fikse onderschatting, de weg omhoog richting San Sebastian.

 

Uiteindelijk na veel inwendig gemopper bereikte ik uitgeput de herberg The Way een herberg van een community Twelve Tribes, waarbij gezegd mag worden met een uitstekende verzorging, morgen vanaf hier naar San Sebastian / Orio indien mogelijk.

.Na een hartelijke ontvangst, een goed verzorgde avondmaaltijd en een fijne slaapplaats op en zaaltje met negenen, ’s ochtends een ruim verzorgd ontbijt met eigen gebakken brood weer op pad. En dat alles op basis van donnativo. Wat mij wel opviel was dat er strikt een beleid werd gevoerd dat mannen en vrouwen aparte slaapgedeelten hadden alsmede hun sanitaire deel.

Na enkele kilometers asfalt een stevige afdaling via een wild bospad met de nodige rotspaden als ondergrond naderde je San Sebastian, met als laatste verrassing dat je weer via een traptreden pad of een combinatie van traptreden of afgevlakt pad je de stad inliep en langs de stranden weer via de buitenste wegen San Sebastian uitliep. Om dan weer via stevige klimmetjes en groene paden het stedelijke gedeelte achter je laat om richting Orio te wandelen.

Traptreden met pad combinatie