Vandaag bijna aan het einde van het jaar 2012 wordt de grote stap gezet in de richting van mijn Camino wandeltocht. We gaan twee dagen wandelen met een voorlopige volle proef bepakking.
Een rugzak geheel gevuld met de spulletjes die op de tocht vermoedelijk zullen worden meegenomen, alles gepakt in de rugzak die ik twee jaar geleden als eerste aanschafte. Het eerste stukje van een reeks spullen op weg naar de voltooiing van mijn droom, een Osprey Kestrel 58.
Volledig bepakt en gezakt ging ik deze ochtend op weg, samen met mijn vaste “Vlaardingse Wandelmaatjes” om de Capellse Tweedaagse te gaan wandelen. Het werd een bijzondere dag, meteen in het begin was het al raak. De start locatie kon niet worden bereikt, hier stond een grote politie eenheid die alles had afgezet.
Doch de RWV, de organiserende vereniging, had in allerijl een noodoplossing gecreëerd in de buitenlucht. Het was wonderwel droog maar fris en winderig, maar de bureaulisten lieten zich daardoor niet van de wijs brengen en trotseerden de koude om alle deelnemers in te schrijven. Helaas moesten we het even doen zonder een eerste kop koffie, maar we konden op pad. In het begin was het even zoeken naar de juiste verdeling, hoe draagt de rugzak, is hij goed gepakt. Na enige keren te hebben gestopt en alles nog eens te ordenen ging het beter. Gaandeweg bemerkte ik dat een rugzak goed op de heupen te dragen een kunst is. Om te beginnen moet deze op de juiste manier zijn ingepakt, is het gewicht goed verdeeld. Zo niet dan voelt het vreemd aan met alle nare gevoelens van dien, alle begin is moeilijk zullen we maar zeggen. Na nog een paar keer “sjorren” zat hij dan uiteindelijk goed en had ik de juiste volgorde van handelingen te pakken. Ik had er op een bepaald moment zelfs geen erg meer in dat ik een rugzak droeg.
Na een rustig verlopen dag, vlak met soms een modderig paadje, een stralend zonnetje, een soms stevig briesje en met een winterse temperatuur werd de eerste wandeldag afgesloten in het vrijgegeven startlokaal met een lekkere warme chocomel. Want wat velen niet hadden mee gekregen die morgen was het feit, dat vanwege een politie onderzoek de startlocatie daardoor niet bereikt kon worden. Er was die ochtend bij de afloop van een Antilliaans feestje iemand geweest die met geweld het feestje en de sfeer had bedorven en ons onze eerste kop koffie hierdoor door de neus had geboord.
De volgende dag kon er dus wel worden gestart vanuit de kantine van de sportvereniging, de dag begon met wat gemiezer maar gaandeweg werd het droger en konden de regenjassen en poncho’s worden opgeborgen. De route van vandaag was een bekende waardoor er weinig echt te vertellen valt. Het enige wat we deze keer wel erg veel hadden op deze dag, was tegenwind. Nadat we Capelle hadden verlaten vroeg mijn “wandelmaatje” of dat ik er bezwaar tegen had of dat ze me alleen mocht laten. Waar ik geen bezwaar tegen had. Zij liep een hoger tempo en droeg geen rugzak, met een gewicht van circa 12 kg op haar rug, wat het tempo toch enigszins drukte. Na het bekijken van de route bleek deze bijna gelijk te zijn aan de route van 5 jaar geleden, op een enkele wijziging na. Dus het werd voor mij een stille en rustige tocht, kon ik er vast aan wennen om zonder aanspraak de kilometers af te leggen. Gedurende de tocht hielden we regelmatig contact via onze mobieltjes. Alleen lopen deed je niet en ondanks dat je alleen liep kwam ik toch nog enige bekenden tegen die voor de nodige afwisseling zorgden met een klein praatje over en weer. Net toen ik aan de laatste kilometers wilde beginnen komt mijn wandelmaatje mij tegemoet, ze was al gefinisht waarna ze omgekeerd was om toch samen met mij de laatste kilometers te wandelen. Iets wat ik als zeer sportief ervoer en haar er dan voor dit sportieve gebaar hartelijk dankte , een echt wandelmaatje. Ook aan deze dag kwam een einde en te gelijkertijd aan de laatste wandeling van het jaar 2012. Er staat straks een nieuw jaar voor de deur met vele mogelijkheden, nog even en het aftellen begint voor de wandeltocht waarvan ik droomde.