Zoals ik al schreef in eerder blog -Weer thuis- ben je nu bijna 3 maanden terug in de wereld van jachten en jagen. Een wereld waarin je jezelf probeert terug te vinden en te plaatsen, iets wat niet makkelijk is. Er wordt veel van je gevraagd en velen vragen je “hoe is het nu” of “hoe gaat het nu met je”, daarop is het moeilijk antwoorden. Je weet het niet of eigenlijk je weet het wel, maar zegt het niet om een ander niet te kwetsen. Doordat je in een onbekommerde situatie hebt geleefd met jezelf en de andere pelgrims, waarin een ieder op zich zelf leefde, wandelde, in zijn eigen gedachtewereld. Maar ook voor elkaar zorgde, luisterde naar elkaars verhaal en aandacht had, met respect. Elkaar de vrijheid te geven in zijn uitlatingen, elkanders mening, zijn of haar gedachten en in het bijzonder elkander respecteren op de manier zoals hij of zij het deed, daarom is het voor mij soms moeilijk een antwoord te geven op de gestelde vraag.
Sommige mensen om je heen hebben naar nu blijkt “korte lontjes” als een antwoord ze niet aanstaat krijg je gelijk de gehele wereld over je heen, men verdedigt zich soms met het meest onzinnige. Denken alleen aan zichzelf en regelen het zo dat anderen gewoon moeten volgen, tegenspraak wordt niet geduld en anders denken al helemaal niet. Dat is wat ik het meeste mis sinds dat ik de Camino heb beëindigt, elkanders respect. Iemand in zijn waarde laten en respecteren dat een ander anders denkt, doet en soms reageert.
Dat respect was er wel onder alle wandelaars die in de warme temperatuur van enkele weken geleden de 4Daagse liepen, al hoewel er wandelaars waren die soms een heel erg kort lontje hadden. Speciaal die wandelaars welke snel wilden zijn, je liep ze voor de voeten want ze hadden haast. De uitspraken die je soms hoorde waren niet vriendelijk, iets wat je tijdens je Camino niet hoorde van een wandelaar. Men passeerde je met een “Hola / Buen camino” als groet. Hier was geen competitieve houding en bovenal geen haast. Alleen tijdens de 4Daagse heb je je te houden aan bepaalde regels, waarbij tijd een bepalende factor is. Maar dat wist je voordat je er aan begon alleen het is jammer dat sommigen onder ons daar iets anders van hebben gemaakt en daar respectloos mee omgaan.
Het goede gevoel kwam even terug op de laatste dag van de 4Daagse als je bekenden tegenkomt, spreekt en je er mee van gedachten wisselt. Zij weten wat je kunt voelen en wat voor gevoelens het oproept bij je en dat respecteer en waardeer je. Alleen nu besef je, dat je geen heimwee had tijdens de lange wandeltocht naar Santiago de Compostella maar dat je heimwee hebt naar de periode van de wandeling waar alles in rust en vrede werd gedaan, samen.
De Camino heeft mij verandert, hoe dat weet ik nog niet maar dat het een verandering teweeg heeft gebracht is zeker. De tijd zal mijn leermeester zijn.
Hola peregrino en querido amigo Rene. Ik heb je verhaal gelezen en ik hield het niet droog. Door het contact wat we hebben weet ik precies wat je bedoelt en waar je het over hebt. Zo jammer dat anderen inderdaad zonder respect naar de ander toe handelen en leven. Gelukkig heb je, als het nodig is, het “Caminogevoel” paraat.
Ook nu weer na het lezen vind ik het weer doodjammer dat ik je onderweg niet heb gezien tijdens de 4-daagse. En hoe ook de anderen handelden, jij weet dat het ook anders kan. Hou vooral dat gevoel vast. Ik wens je heel veel geluk tijdens je zoektocht naar het evenwicht dat je zo graag in je leven wilt hebben. Wanhoop niet, de aanhouder wint. Als ik alles zo zeker wist. In de finale komt alles goed. En wanneer je besluit om gedeelten van de Weg nogmaals te wandelen hoop ik met heel mijn hart dat ik je dan tegenkom. Lieve Rene, het beste. Dikke kus Annelies
Hallo Eugene,
Zoals vandaag al bleek tijdens onze RS80 wandeling vanuit Hillegom, is jouw verhaal van jouw Camino een verhaal van volledige herkenning. Erg leuk om dit zo te lezen en om te merken dat een ieder weliswaar op zijn eigen manier, toch dezelfde ervaring heeft op de Camino. Ook heel leuk dat we de zelfde beelden hebben (foto’s:-)). Zo zie je maar dat we minder een individu zijn dan menigeen ons wil doen geloven. Door o.a. deze gemeenschappelijke ervaringen kunnen we ons juist verbonden voelen met de ander en de ander met ons.
Ik hoop dat het positieve effect van de Camino voor jou en door jou voor je omgeving nog lang zijn invloed zal hebben.
De kans is redelijk groot dat we elkaar nog wel, in ieder geval de volgende winter, op de RS80 tegen zullen gaan komen. Ook voor jou zal er nog wel een Camino vervolg komen. Maar ook het vervolg is slechts, net als de eerste keer naar Santiago, een richting. Er is geen concrete bestemming, we kennen en herkennen alleen de richting.
Buen Camino! Het gaat je goed.
Peter Lohman.