Vrijdag 12 september 2025

Een dag die voor mij met onzekerheid en een zenuwachtig gevoel begon. Na de thuiskomst half mei dit jaar vanuit Santiago, na mijn laatste camino wandeling die met enige tegenslagen werd afgelegd en voltooid. Tijdens enkele dag etappes werd mij duidelijk dat ik vermoedelijk (te)veel van mijn lichaam vroeg. Kreeg stevige hart problemen, had de diagnose Angina Pectoris gekregen in 2021, pijnlijk en met soms een stekend gevoel met het gevolg dat er enige ademnood ontstond. Had mijzelf beloofd dat ik er niet teveel aandacht aan zou besteden. Het uiteindelijke gevoel wat bleef was enige mate van onrust, waardoor ik op een bepaald moment zelfs met de gedachte rondwandelde –ik geef op en stop- maar deze gedachte wist ik te verdringen met het besluit om de etappes korter te maken, geen 25km per dag maar 15km. Had vorig jaar ook al deze zo graag gewenste Camino wandeling moeten staken door een ander gezondheidsprobleem nu wilde ik deze proberen zo succesvol mogelijk af te ronden.

Zodoende maakte ik enkele dagen na thuiskomst een afspraak met huisarts en de polikliniek cardiologie van het Ziekenhuis. Het bezoek aan de cardioloog volgde enkele weken later, moest deze toch maken vanwege de jaarlijkse controle, waar ik mijn lichamelijke klachten uit een zette welke mij waren overkomen tijden mijn laatste wandeling.De cardiologe kon niets waarnemen op de gemaakte controle ECG, waarbij na overleg een afspraak werd gemaakt voor een inspanningsonderzoek daar zij de klachten herleide naar de zuurstofopname van mijn hartspier. Dit onderzoek heeft plaatsgevonden in laatste dagen van de maand juli. Een onderzoek wat ik als erg pittig ervoer, zonder mijzelf te hebben ingespannen, daar de inspanning werd opgewekt middels een injectie van een stofje wat gelijk staat met de maximale inspanning die je daarmee opwekt en niet langer duurde dan 1 minuut. Mijn lichaam had er nog enige tijd/dagen voor nodig om dit te verwerken, ondanks het vele water wat je dronk om te spoelen, het was net of dat er een 24 uurs wandeling was gelopen waar je van moest bijkomen. Na deze injectie volgde er nog eentje, evenals de volgende dag met een lage radioactieve straling voor de te nemen foto’s.

Dus vandaag de dag van de waarheid die ik dus onrustig en zenuwachtig doorbracht daar ik de uitslag pas laat in de namiddag ontving. Waarin werd verteld dat er géén bijzonderheden te melden waren en alles er prima uitzag.Heeft de cardiologe het dan toch bij het juiste eind gehad met de slotwoorden tijdens het controle gesprek, mijn persoonlijke vertaling; “Meneer Burger, al roemt men u en zeggen mede wandelaars u ziet er uit als een 67jarige, een leuk compliment. Maar uw lichaam en hart hebben de leeftijd van wat uw geboortebewijs en de kalender aangeven en dat is de leeftijd welke u heeft”

Dus uitgaande van dit gesprek ga ik nu mijn plan verfijnen met een planning en het uitvogelen hoe ik op een goede en voordelige wijze Porto kan bereiken, evenals de wekelijkse training probeer vast te houden om mijzelf voor te bereiden, zodat ik in het voorjaar 2026 de Camino Portugués da Costa zou kunnen gaan lopen. Voor mij een positief en prettig vooruitzicht in de komende donkere maanden en een nieuw doel waarbij ik mijzelf zal moeten gaan beseffen dat alles niet zo snel zal gaan als dat je in gedachten hebt.

De uitspraak –ouderdom komt met gebreken- en een uitspraak die ik eens vernam tijdens een eerdere camino wandeling –aan het eind van de dag komt ook een slak op zijn bestemming van de dag- In mijn gedachten is dat deze volgende camino wandeling er een zal zijn van beseffen wat mogelijk is, waarderen en genieten van deze wandeling wat het leven je bied.