Het werd een onrustige en een korte nacht in het pension, in Spanje is er op vrijdag avond en zaterdagavond tot in de vroege uurtjes feest en dat heb ik geweten. Ook de temperatuur werkte niet mee, als je dacht te kunnen slapen zonder gebruik te maken van je vertrouwde slaapzak dan had je het mis. Je wordt wakker van de kou ondanks de dubbele beglazing en besluit de slaapzak dan toch maar te gebruiken. Om zes uur ben je alweer wakker voordat je wekkertje weer af gaat en binnen een korte tijd sta je weer gepakt en gezakt op straat en begin je aan een van de laatste etappes in de richting van Santiago. De eerste meters gaan moeizaam het lijkt net of dat je geen meter vooruit komt of wil je niet vooruit. Er passeert een pelgrim die je goeden morgen wenst in het Engels, aan de tongval hoor je dat het een landgenoot is, Lees verder →

Vandaag was het een rustige dag, vroeg op en rustig weer. Je weet dat het einde van je pelgrimstocht nadert, je laat alles nog eens de revue passeren van alle dagen die achter je liggen. Ondertussen loop je door een steeds groener wordend landschap, het voorjaar doet zijn intrede. Na alle slechte dagen volgen nu mooie zonnige dagen, naar ik hoop. Na het vertrek uit Triacastela ga ik ongewild en gedachteloos mee met de stroom pelgrims en loop dan de zware route naar blijkt, via Samos. De eerste kilometers, nou ja na twee en een half uur, zijn sterk dalend en stijgend tot dat je plotsklaps in het dal het beroemde klooster van Samos ziet liggen. De afdaling is wederom een aanslag op de knieën, maar al snel heb je dit weer onder controle. Beneden aangekomen is het een en al rust. Eerst een goede kop koffie voordat je verder loopt, je kijkt om je heen en zoekt Lees verder →

Vandaag 18 mei in alle vroegte op pad gegaan richting Ponferrada, ook hier zie je en kom je tot het inzicht dat de oude binnenstad het fraaist is. De omliggende wijken in de steden, met zijn uitbreiding en bebouwing lijken de woningen net kazerne’s alles is in een blokvorm gebouwd. Nadat Ponferrada was bereikt, werd voor zover mogelijk het Tempeliers kasteel bekeken, ik was er te vroeg want de burcht ging pas om 10:00 uur open. Voordat ik verder ging nog even de plaatselijke kerk bezocht en een kaarsje opgestoken voordat ik weer verder wandelde richting Villa Franco de Bierzo. Voordat ik de stadsgrens naderde werd ik ingehaald door het Duitse koppel Doris en Robert die ik in de herberg in Villar de Mazariffe had ontmoet, ze waren op zoek naar een geldautomaat.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Bij enig navragen moest er door hen helaas worden gekeerd daar er niets te vinden was hier, alleen in het centrum zei men zouden er enige te vinden zijn. Na een kleintje koffie ging ik weer verder in de richting van mijn beoogde einddoel van vandaag. Lees verder →

Volgens de gemaakte afspraak gaan Jørgen en ik vandaag samen op pad nadat we ons “ontbijt” hebben genuttigd. Gelijk als we de herberg verlaten gaat het al weer berg op, een gemene klim met een even gemenere afdaling. Een pad van losse stenen en rotsen. In het begin is het even wennen hij loopt erg ongemakkelijk, is onrustig en voelt zich niet zeker. Ik geef hem een van mijn wandelstokken, al gauw wordt het zichtbaar dat dit hem meer zekerheid bied en geeft. Na een uurtje komen we bij het bekende punt waar David, een oud pelgrim, zijn plekje heeft gevonden in een verlaten boerderij. Elke pelgrim is hier welkom en je kunt er zelfs slapen, ook kan en mag elke passerende pelgrim iets van het stalletje pakken om even bij te komen, van een bekertje koffie tot Lees verder →

Na een rustige nacht maar rommelige ochtend gaat het vandaag richting León een van de laatste grotere steden van de Camino. Het wordt een alledaagse tocht ,eentje waarbij er meer gedaald dan geklommen wordt. De eerste kilometers worden nog in een fleece trui gelopen maar al gauw gaat deze uit en wordt er uiteindelijk alleen in T-shirts gewandeld. Het zonnetje doet jegoed en de vooruitzichten voor de komende dagen zijn goed te noemen. Aan het eind van de ochtend bereik ik de stadsgrens van León, door een industrie wijk, via een moderne blauwe brug en een tunnel bereik je de buitenwijken. Intussen heeft het zonnetje zich weer eens verstopt achter de wolken waardoor de fleece weer aangetrokken wordt en helaas duurt het nog enige kilometers voordat het oude gedeelte in het centrum wordt bereikt. Omstreeks half een staan Tomas, een van de Duitse wandelvrienden een Kölner en levensgenieter, die ik ondertussen weer tegen ben gekomen aan de rand van het oude centrum. Nadat we een goede kop koffie hebben genoten nemen we afscheid van elkaar, Lees verder →

Het weerbeeld van deze ochtend was vochtig en toch ook weer niet, het miezerde enigszins maar de temperatuur was uiterst laag. Dus werd de ingepakte fleece trui weer uit de rugzak gehaald, want met alleen een shirtje en jack was het behoorlijk fris. Nadat ik Boadilla del Caminio had verlaten, begint een verdere wandeling over de “vlakke” meseta, je begint dan al aardig te zien dat het groener wordt. Lopende langs het jaagpad van het kanaal -Canal de Castilla- met zijn irrigatiesluizen. Hier steek ik in Fromista de sluizen over en ga via het centrum van het stadje, na een bezoekje aan de historische kerk, richting Carrión de los Condes. Het pad wat je bewandeld is er een van steenslag, breed en lang. Gelukkig is het enigszins bewolkt, ik moet er niet aan denken als de zon hier echt schijnt. Het pad is niet voorzien van veel bomen dus je zou weinig schaduw van een boom kunnen hebben, wat het lopen op een zonnige dag tot een verschrikking maakt. Aan het eind van de middag begint er een waterig zonnetje te schijnen waardoor het een iets prettigere wandeling wordt. Maar eerst nog een stukje over het steenslag pad langs de carretera Lees verder →

De route vanaf San Juan de Ortega was er weer een van dalen en stijgen, dat merkte je onmiddellijk bij het verlaten van het klooster complex waar ik de nacht had doorgebracht. Nadat je enige honderden meters had gelopen ging het asfalt pad over in een bospad dat heel gemeen stijgend was en daarna weer sterk daalde. Ongemerkt was je bezig met een stijging naar 1081 meter. Bijna boven aangekomen keek je in het dal naar Atapuerqa, de vindplaats van de eerste homosapiëns(?). Hierna ging het weer een stukje de hoogte in. Tijdens de klim naar boven werd je verrast door een schaapskudde die zich makkelijker over het rotspad bewoog dan dat je zelf deed. Toen je boven aangekomen was, was ik enigszins uitgeput. Maar over de vlakte zag je Burgos al liggen in het dal.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Hierna begon aan je aan een afdaling waarbij je kniegewrichten het aardig te verduren kregen. Daar het weekend was, is het op zaterdag in Spanje altijd een drukke dag. Lees verder →