Een volgend deel

Op zondag na de rustdag, en ik de Pyreneeën overstak is er veel gebeurd. De oversteek verliep niet geheel soepel waardoor de wandeling ruim 11,5 uur duurde. Onderweg was er veel wind en op het laatst zelfs sneeuw. Dus voordat we, ik en mijn Canadeese wandelvriend Roncescvalles bereikten, was het ruim 19.30 uur. En helaas geen warme maaltijd.

De dag erop de weg naar… Zubirri een kleine gemeenschap met een goede gemeente Alberque. Alleen de afdalingen en stijgingen onderweg waren soms erg tot zeer erg steil over een met veel rotsen en stenen bedekte paden, wat soms tot angstige momenten leidde. ´s Avond voor het eerst een Pelgrims menu, niet te begrijpen hoe het kan voor die prijs.

De dag daarna op weg naar Pamplona, een universiteitsstad en de stad van de stieren, in de stad met daarvoor allemaal die figuren in het wit.
Alleen daar wilde ik niet slapen, mij veel te druk. Lees verder

Een overzicht van een week wandelen.

Nadat ik ’s maandags in Rotterdam op de trein gestapt was, werd er een begin gemaakt aan een grote verandering.

Eerst de omschakeling van temperatuur en cultuur, maar ook een persoonlijke. Nadat ik in Dax was aangekomen in een temperatuur van 23 graden was het eerste een kleine wandeling naar de herberg. Na een rommelige nachtrust, begon op dinsdag de eerste wandeldag met een stop in Sorde L’Abbaye. Deze weg was voor mij het begin van een route met hééél veel heuveltjes(?) en soms met stijgingen van 15% en met behoorlijke afdalingen. Het werd me het dagje wel. Ook nog een keer jezelf verlopen en dat is erg vervelend in een temperatuur van ruim 28 graden. Bij aankomst geen eten, wat nu? Ook dan is de weg een vreemde goed gezind. Je wordt onbaatzuchtig geholpen en een maaltijd wordt gedeeld, dit overkwam mij de dag daarna nog een keer. Wanneer je ’s middags op een picknick plaats hetzelfde overkomt en je wordt uitgenodigd om deel te nemen aan de maaltijd, waarbij ze je dan zeggen je brengt ons geluk want we hebben op je gerekend. Alles wat men bij zich hadden was voor 4 personen.

’s Avond overnacht op een bedje in een kamer van het gemeentehuis van Bergouye, samen met het echtpaar dat mij de eerste dag al had geholpen, ook hier geld samen zullen we alles delen. Waarbij we elkaar aan alle kanten hielpen met kennis en mogelijkheden. Lees verder

Ik ga op stap en vertrek op weg naar ….

Na enige drukke dagen, waarbij je de laatste dingen nog eens doorneemt is het dan bijna zover. Morgen, maandag 15 april, vertrek ik dan voor mijn voetreis/pelgrimage op weg naar Santiago de Compostella. Een periode van bezinning en overdenking over een deel van je leven, waarbij je alles de revue kan laten passeren of een moment achterom kan kijken en voorwaarts gaan op weg naar een nieuw hoofdstuk in je leven. Je werkzame leven kan je nu gaan afsluiten met de gedachte dat je pensionering met rappe schreden nadert of dit langzaam op je af laten komen. Lees verder

De laatste week

Na een inspannende zaterdag die begon met de voorjaars-wandeling van de  St. Jacobs Genootschap regio Rotterdam en ’s avonds het etentje van de wandelvrienden. Met aansluitend een laatste cursusdag (voor Broekpoldergids) op zondag 7 april ging de laatste week in voor vertrek. Omdat je zaterdag op tijd aanwezig wilde zijn in Gorinchem, waar de regio wandeling plaats vond, moest je wel op tijd vertrekken hetgeen haast mislukte door omstandigheden. Het was voor mij een laatste mogelijkheid om nog even de benen te strekken en de nu werkelijk ingepakte rugzak te testen. Hij bleek goed te zijn gepakt daar ik niet het gevoel had een, volgens de vele opmerkingen te zware, rugzak droeg. De dag begon enigszins chaotisch maar naar verloop van de dag ging het steeds soepeler. De door de regio uitgezette wandeling ging door historisch Gorinchem alvorens we richting Loevestein gingen. Zonder te weten dat we een kleine tussenstop maakten in Lees verder