Pasen is een belangrijke christelijke feestdag waarop velen vieren dat Hij is opgestaan uit de dood. Ook is dit het feest van de lente en nieuw leven, iets wat hopelijk ook voor mij mag gaan gelden. Na vele jaren van zorgen en verzorgen, ga ik misschien wel een beetje op de egoïstische tour, door alleen aan mij zelf te denken de komende wandeling waarbij ik alle zorgen op zij ga proberen te zetten.

In de afgelopen weken nog even een medische check-up onder andere door de huisarts, waar bleek dat ik helaas weer een lichte luchtweg infectie had opgelopen. oorzaak onbekend maar met de mededeling bacterieel. Dacht zelf eerder aan hooikoorts gezien de symptomen, als voorzorg een antibiotica kuur gekregen wat een duidelijke effect had. Weg benauwdheid en onrust. Wat voor mij lijkt als een beschermende hand op dat dit mij niet overkomt gedurende de wandeling die ik straks ga probeer te volbrengen, de reden waardoor ik in augustus deze moest afbreken. Lees verder →

22 September 2024

Nu enkele weken na de abrupte terugkeer van mijn zo graag gewenste Camino wandeltocht, is het mij duidelijk geworden dat ik te veel wilde en te snel. Het trachten te verwerken van het overlijden van mijn (ex-)vrouw, met daarbij de gedachte het loslaten van een stukje verleden, door een meerdaagse wandeltocht te gaan lopen. Waar je  dan tijdens die wandeldagen daarvan afstand zou kunnen nemen en doen, van een stukje tijd waarin ik mij vasthield aan de waarde en normen die je had meegekregen uit je jeugd en uit de tijden daarna. Met de gedachte dat dit mogelijk zou kunnen zijn met in je achterhoofd de al eerder opgedane ervaringen.

Niets bleek minder waar, het overlijden en heengaan van mijn vrouw en moeder van ons beider zonen heeft toch een duidelijke stempel en herinneringen achtergelaten. De periode van mantelzorg en andere privé aangelegenheden zijn niet met een pennenstreek of met het loslaten middels een andere wijze van het gebeuren, plotsklaps verdwenen. Dit heeft meer tijd nodig. De reis van het leven en de tocht die ik zo graag had willen volbrengen heeft meer voeten in deze aarde.

Het begon met de treinreis naar Hendaye op zaterdag 17 augustus 2024, welke begon met een ogenschijnlijke lichte vertraging maar uiteindelijk eindigde met een flinke vertraging van een uur. Waarna ik met enige aarzeling op zoek ging naar een slaapplaats in Henday, wat helaas niet lukte, en uiteindelijk eindigde in de Jacobi Herberg in Irun. Waar je hartelijk werd ontvangen op een laat tijdstip en ik helaas een enigszins korte onrustige nacht doorbracht. Na deze onrustige nacht werd een ieder om 06:30 uur gewekt, wakker worden, opfrissen met daarna een gereed staand ontbijt. Jammer genoeg was nog een dagje blijven om te acclimatiseren er niet mogelijk. Wat dus inhield inpakken en een laatste controle of er niets was achtergebleven.

Om daarna te beginnen aan de eerste wandeldag, waarbij ik de richting wist en de eerste stappen deed zoals te lezen was in het boekje. Maar de aanwijzingen miste die mij de juiste weg zouden wijzen. Slechts een enkele markering met de bekende pijl en kleur om buiten Irun te geraken, maar dan na de brug een opgebroken pad en nieuwbouw maar ontbrekende “fletcha’s” die hier zouden moeten zijn waardoor ik het spoor bijster raakte en uiteindelijk in Hondariba terecht kwam waar ik door een Spanjaard werd gewezen op de alternatieve route, toen ik tot de ontdekking was gekomen dat ik me had verlopen. Via omwegen en wat hulp bereikte ik Pasai Donibane vermoeid en nat van de miezerregen. Waarna ik met het bootje de oversteek maakte en na een kleine rust op een terras aan de haven aan het tweede deel van deze de tocht begon. Het werd een stevige en zware beproeving, om boven te komen bij de vuurtoren en het plateau Lees verder →

Vrijdag 23 augustus 2024.

Vanmorgen fris opgestaan om aan de etappe Bilbao Portugalete te beginnen, alles weer in de rugzak en na een licht ontbijtje op pad naar het startpunt van deze dag. De Puente Euskalduna een geronde brug over de rivier vlakbij het Istasmuseum en het congrescentrum.

Aan de voet van de brug begon ik aan de korte en vlakke route richting Portugalete, hier loopt een veelkleurig fiets-wandelpad langs de rivier met aan de andere zijde het vervallen industriële schiereiland van Bilbao waar nu naar het lijkt het ene na het andere wooncomplex wordt gebouwd. Aan de zijde waar ik loop is alles al vernieuwd en geeft het beeld van een steeds uitdijende stad.

Het pad is prima te belopen lekker vlak, schoon en met een fris windje gaat het naar mijn gevoel prima maar langzaam maar zeker loopt de temperatuur op. Na een klein uurtje even een rust en tegelijkertijd kijken naar het oude en nieuwe om mij heen.

Hierna gaat de tocht weer verder met een duidelijk zichtbare lijn van hier eindigd Bilbao en zijn het weer de kleine plaatsen die elkaar opvolgen als ook de renovatie en reparatie werkzaamheden aan de weg . Het pad langs de rivier eindigd en het wordt dan oversteken naar de andere zijde van de weg. Zo loop je via het trottoir richting Portugalete. In de verte zie ik de contouren van de gondel overgang naar Portugalete doch dan geeft mijn lichaam een onwelkom seintje, ik ga onderuit. Nadat ik van de schrik ben bekomen even een rust plekje in een bus hokje. Wat nu, doorgaan of toch stoppen.

Neem het trieste en treurige besluit te stoppen, mijn gezondheid gaat boven alles. Probeer terug te keren naar Bilbao dan een slaapplaats vinden of anders een manier om terug te reizen naar huis. Het is voor mij einde “oefening”.

Na het ontbijt met de bus naar het centrum, bezoekje aan de kathedraal en de festiviteiten aanschouwen en indien mogelijk het Guggenheim bezoeken.

Na het bezoekje aan de kathedraal via de drukke straten en lang de rivier promenade richting het museum.

Hier ook een stempel bemachtigd en een kaartje als 65+er op vertoon van mijn paspoort, was een unieke ervaring dit museum te bezoeken met zijn moderne kunst collectie.

Gedachteloos en ontspannen wandel ik door een zeer drukke stad waar de warmte voelbaar is en op diverse plaatsen via de borden wordt aangegeven. Ik besluit rustig terug te gaan naar het hostel en mijn spulletjes gereed te maken voor morgen, ga toch verder met een rustige vlakke en korte etappe naar Portugalete.