De eerste stappen zijn weer gezet.

Na een zeer vermoeiende treinreis met een stevige vertraging(en) arriveerde ik in Henday later dan verwacht, daarna een klein uurtje naar de herberg. Een kleine drie kwartier voor sluitingstijd, helaas geen tijd meer voor een avond maaltijd. Na een enigszins onrustige nacht weer vroeg uit de herberg vertrokken.

’s Nachts had het stevig geregend wat de hele dag merkbaar was met soms nog een klein beetje miezerregen, hoge luchtvochtigheid wat je als astma patiënt niet als prettig ervaart maar het maakte de tocht wel zwaarder. De stevige klim stukken en de gladde ondergrond en rotsen vroegen oplettendheid en extra energie op de soms steile afdalingen. Nadat Pasai Donibane was bereikt met het bootje naar de overzijde Pasai San Pedro. En dan voor mij een fikse onderschatting, de weg omhoog richting San Sebastian.

Lees verder

Langzaam maar zeker.

Tijdens het doorlopen van de hart revalidatie therapie die mijn cardioloog had voorgeschreven begon ik in de tussentijd met het nakijken van de benodigde spulletjes, rugzak nazien,  schoonmaken en luchten. Enige aanvullingen, zoals een nieuwe slaapzak aanschaffen in een super light uitvoering, daar de andere slaapzak zijn diensten had bewezen maar ook in kwaliteit had ingeboet. Ook een nieuw lichtgewicht regenjack, je weet maar nooit nu met al die klimaat problematiek en twee goede wandelbroeken. Je hoopt op een droge tocht en een prettige temperatuur overdag en geen extreme temperaturen zoals die nu heersen in het mediterrane gebied. Nu nog een enkele kleine extra aankoop en dan is alles bijna weer up-to-date. Lees verder