Na alle dagen uit je rugzak te hebben geleefd is het wennen aan het dagelijkse leven. De stilte om je heen, geen geritsel, gekraak van plastic tassen, geen oplichtende lampjes soms vergezeld van een onduidelijke uitspraak. Het is stiller geworden rondom je, het leven op de Camino was gevuld met gesprekken, overdenkingen in verschillende talen en andere basale dingetjes.  Ook al het groen, de wijdde blik om je heen, de bossen met de vele soorten bomen en soms het ongemak van een nat moment, dit alles is voorbij. Alleen is er nu de herinnering en de ervaringen over dat wat was, over een voettocht waarbij je vele leerzame momenten hebt gekend, soms een traan hebt gelaten maar ook spontaan hebt kunnen lachen. Maar wat nu? Voorlopig een open vraag Lees verder →

Deze laatste nacht was een onrustige, de slaapplek die ik kreeg toegewezen was in een van de vele slaapruimten met elk 4 stapelbedden. In de kamer waar ik sliep verbleef ook een ouder Engels echtpaar, zij hadden de route vanuit Porto (Portugal) naar Santiago gewandeld. Vandaag gingen zij nog met de bus naar Finisterra en daarna terug naar Porto om dan terug te keren naar huis. Ik ging naar Santiago om daar een besluit te nemen wat ik zou doen. Nadat de rugzak weer was gepakt en gecontroleerd eerst even ontbijten met het laatste wat er in de rugzak zat. En dan ….. ga je op weg naar het einddoel. Langzaam loop je naar beneden door het complex van Monte do Gozo, een groot complex met ruim 700 slaapplaatsen verdeeld over vele barakken, ooit gebouwd ter ere van het Pauselijk bezoek in 1993 en het Heilige jaar.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Het is zonnig en fris vandaag. Vanaf de rechterzijde zie ik alweer de eerste pelgrims, zij die vanaf andere herbergen zijn vertrokken op weg naar de Kathedraal. Plotsklaps sta je er dan Lees verder →