Na alle dagen uit je rugzak te hebben geleefd is het wennen aan het dagelijkse leven. De stilte om je heen, geen geritsel, gekraak van plastic tassen, geen oplichtende lampjes soms vergezeld van een onduidelijke uitspraak. Het is stiller geworden rondom je, het leven op de Camino was gevuld met gesprekken, overdenkingen in verschillende talen en andere basale dingetjes.  Ook al het groen, de wijdde blik om je heen, de bossen met de vele soorten bomen en soms het ongemak van een nat moment, dit alles is voorbij. Alleen is er nu de herinnering en de ervaringen over dat wat was, over een voettocht waarbij je vele leerzame momenten hebt gekend, soms een traan hebt gelaten maar ook spontaan hebt kunnen lachen. Maar wat nu? Voorlopig een open vraag Lees verder →

Deze laatste nacht was een onrustige, de slaapplek die ik kreeg toegewezen was in een van de vele slaapruimten met elk 4 stapelbedden. In de kamer waar ik sliep verbleef ook een ouder Engels echtpaar, zij hadden de route vanuit Porto (Portugal) naar Santiago gewandeld. Vandaag gingen zij nog met de bus naar Finisterra en daarna terug naar Porto om dan terug te keren naar huis. Ik ging naar Santiago om daar een besluit te nemen wat ik zou doen. Nadat de rugzak weer was gepakt en gecontroleerd eerst even ontbijten met het laatste wat er in de rugzak zat. En dan ….. ga je op weg naar het einddoel. Langzaam loop je naar beneden door het complex van Monte do Gozo, een groot complex met ruim 700 slaapplaatsen verdeeld over vele barakken, ooit gebouwd ter ere van het Pauselijk bezoek in 1993 en het Heilige jaar.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Het is zonnig en fris vandaag. Vanaf de rechterzijde zie ik alweer de eerste pelgrims, zij die vanaf andere herbergen zijn vertrokken op weg naar de Kathedraal. Plotsklaps sta je er dan Lees verder →

Het werd een onrustige en een korte nacht in het pension, in Spanje is er op vrijdag avond en zaterdagavond tot in de vroege uurtjes feest en dat heb ik geweten. Ook de temperatuur werkte niet mee, als je dacht te kunnen slapen zonder gebruik te maken van je vertrouwde slaapzak dan had je het mis. Je wordt wakker van de kou ondanks de dubbele beglazing en besluit de slaapzak dan toch maar te gebruiken. Om zes uur ben je alweer wakker voordat je wekkertje weer af gaat en binnen een korte tijd sta je weer gepakt en gezakt op straat en begin je aan een van de laatste etappes in de richting van Santiago. De eerste meters gaan moeizaam het lijkt net of dat je geen meter vooruit komt of wil je niet vooruit. Er passeert een pelgrim die je goeden morgen wenst in het Engels, aan de tongval hoor je dat het een landgenoot is, Lees verder →

Vandaag was het een rustige dag, vroeg op en rustig weer. Je weet dat het einde van je pelgrimstocht nadert, je laat alles nog eens de revue passeren van alle dagen die achter je liggen. Ondertussen loop je door een steeds groener wordend landschap, het voorjaar doet zijn intrede. Na alle slechte dagen volgen nu mooie zonnige dagen, naar ik hoop. Na het vertrek uit Triacastela ga ik ongewild en gedachteloos mee met de stroom pelgrims en loop dan de zware route naar blijkt, via Samos. De eerste kilometers, nou ja na twee en een half uur, zijn sterk dalend en stijgend tot dat je plotsklaps in het dal het beroemde klooster van Samos ziet liggen. De afdaling is wederom een aanslag op de knieën, maar al snel heb je dit weer onder controle. Beneden aangekomen is het een en al rust. Eerst een goede kop koffie voordat je verder loopt, je kijkt om je heen en zoekt Lees verder →