De wandeling naar Santa Domingo de Calzada was een stevige wandeling, maar gedurende de dag met de nodige dalingen en klimmetjes, gaat het steeds makkelijker. Als een wonder is de pijn in mijn linkerkuit plotsklaps verdwenen, het zeurderige gevoel althans, nou ja voor ruim 90%. Het landschap waar je in wandelt is bijzonder het blijft en blijkt elke keer weer een verrassing wat je ziet om elke bocht, onderweg wordt je regelmatig gepasseerd door een bekend gezicht en wordt je de vraag gesteld hoe het met je gaat. Op de Camino heerst een echte saamhorigheid, je let op elkaar en helpt met woord en daad. Vandaag 1 mei 2013 kom ik omstreeks kwart voor drie aan, uren eerder dan ik had gedacht. De eerste herberg bleek al vol te zijn waarna je werd doorgestuurd naar de volgende herberg,  de Alberque Municipal of te wel de gemeentelijke herberg (dit bleek de herberg te zijn van de (broeders) Cofradía de Santo).

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Dit was een verademing ten opzichte van de vorige dat was het klooster, een uitermate goed verzorgd en op enkele passen van de Kathedraal. Na het gebruikelijke ritueel, douchen en het dagelijkse wasje, even langs een geldautomaat om een en ander aan te vullen. Hierna een bezoekje gebracht aan de Kathedraal, waar ook de Pelgrim entree betalen moest maar dat was een fractie van de toerist moest betalen.
Lees verder →

Nadat ik samen met de anderen die ik had ontmoet op zondag 28 april de tocht naar Logroño begon moest ik al snel afhaken, het tempo lag me iets te hoog. Ook al was de de afstand volgens de Spaanse begrippen vlak. De temperatuur was ook niet je van het, slechts 6 graden, en dat was voor hen ook behoorlijk fris zij waren hoger gewend. En dat lieten ze mopperend dan ook wel weten. De tocht naar Logroño was een stille wandeling weinig afwisseling en zodra je het stedelijk gebied naderde wordt het drukker met mountainbikers en wandelaars en dan bedoel ik de Spanjaarden zelf want die gaan er dan op uit in het weekend. De aankomst in Logroño was kil en koud het miezerde licht. Het was even zoeken naar een pension.Maar onderweg kwam ik Ad tegen, een Nederlandse pelgrim die samen met z´n vrouw de tocht nog eens wilde maken maar dan te voet. Helaas had José op de dag van Roncescalles naar Zubiri een lelijke uitglijder gemaakt waarop ze per bus naar Pamplona waren vertrokken in de hoop een beter bericht te ontvangen. Ze hebben het nog een paar dagen geprobeerd maar helaas, morgen eindigt voor hen de Camino.
Maar Ad gaf me een adres van een pension en ik er maar op af, bleek een eenvoudig pension te zijn, maar ik was tevreden.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Daags daarna de “toerist” gespeeld. Maar het ritme van de Camino had me al te pakken, je word vroeg wakker en slapen gaat dan niet meer, op je gemak douchen en aankleden en pluk de dag. Nou ja wat je van een grauwe dag kunt maken. Dat wil zeggen een bezoekje aan de Kathedraal en andere dingetjes gedaan waaronder wat extra thermo kleding aangeschaft want het bleef koud. Later een kop koffie en Lees verder →