De eerste stappen zijn weer gezet.

Na een zeer vermoeiende treinreis met een stevige vertraging(en) arriveerde ik in Henday later dan verwacht, daarna een klein uurtje naar de herberg. Een kleine drie kwartier voor sluitingstijd, helaas geen tijd meer voor een avond maaltijd. Na een enigszins onrustige nacht weer vroeg uit de herberg vertrokken.

’s Nachts had het stevig geregend wat de hele dag merkbaar was met soms nog een klein beetje miezerregen, hoge luchtvochtigheid wat je als astma patiënt niet als prettig ervaart maar het maakte de tocht wel zwaarder. De stevige klim stukken en de gladde ondergrond en rotsen vroegen oplettendheid en extra energie op de soms steile afdalingen. Nadat Pasai Donibane was bereikt met het bootje naar de overzijde Pasai San Pedro. En dan voor mij een fikse onderschatting, de weg omhoog richting San Sebastian.

Lees verder

Langzaam maar zeker.

Tijdens het doorlopen van de hart revalidatie therapie die mijn cardioloog had voorgeschreven begon ik in de tussentijd met het nakijken van de benodigde spulletjes, rugzak nazien,  schoonmaken en luchten. Enige aanvullingen, zoals een nieuwe slaapzak aanschaffen in een super light uitvoering, daar de andere slaapzak zijn diensten had bewezen maar ook in kwaliteit had ingeboet. Ook een nieuw lichtgewicht regenjack, je weet maar nooit nu met al die klimaat problematiek en twee goede wandelbroeken. Je hoopt op een droge tocht en een prettige temperatuur overdag en geen extreme temperaturen zoals die nu heersen in het mediterrane gebied. Nu nog een enkele kleine extra aankoop en dan is alles bijna weer up-to-date. Lees verder

Het kriebelt weer

Het is nu alweer ruim 8 jaar geleden dat er een echte grote wandeling is gemaakt en dat er weer iets wordt toegevoegd aan de belevenissen van WandelOpa René

Ook het leven is de afgelopen jaren sterk gewijzigd, na de terugkeer van mijn laatste wandeling is er veel gebeurd. Verandering in het levenspatroon en de verwachtingen, het begon enkele maanden na terugkeer.

Tijdens de afdaling richting Muxia na het passeren van de radiomast gleed ik uit over de leisteen die het pad vormden. Gelukkig kon ik mijzelf opvangen met de hulp van mijn wandelstokken. Voelde iets, pijnlijk aan maar “niets” aan de hand.

Na thuiskomst nog twee weken vrijwilligers werkzaamheden verrichten bij Arno en Huberta in Le Chemin zoals was besproken. Waarbij ik van het Camino gevoel langzaam afscheid kon nemen

Bij terugkeer een onrustige periode, enige weken later begin oktober toch maar naar de huisarts. Die verwees mij direct naar het ziekenhuis voor een echo, hier gingen gelijk de alarmbellen af bij de radioloog. Ik bleek last te hebben van een aantal afgescheurde spieren aan de rechter bovenschouder, total cuff rupture. Vermoedelijk gebeurd tijdens de uitglijder op de laatste dag naar Muxia, hetgeen een operatieve ingreep noodzakelijk maakte om mijn gehele rechterarm weer functioneel te laten worden, deze werd eind 2015 uitgevoerd.

Het nieuwe jaar wat volgt is een jaar van revalidatie en zeer weinig wandelen, waarna ik de draad weer oppakte in het najaar en dat ging niet makkelijk. De inspiratie ontbrak evenals kracht, ruim een half jaar niets gedaan met een rechterarm die voor ruim 10 weken gefixeerd was. En als rechtshandige een ergernis, maar dan volgen “ongelukken” elkaar in rap tempo op. Wat leid tot een periode van vallen en opstaan, tussentijds enige familie beslommeringen en mantelzorg, waardoor wandelen echt op een laag pitje kwam te staan. Nu aan het einde van deze trieste periode, maart 2024, na het overlijden van mijn vrouw en enige operatieve ingrepen die hebben plaatsgevonden en de diagnose Angina Pectoris die ik kreeg van mijn cardioloog. Overviel mij een gevoel van nostalgie en kwamen de kriebels en de herinneringen van het wandelen weer haarscherp in beeld. Alsof het gisteren was.

Na overleg met mijn cardioloog en na een stevig en goed gesprek, heb ik besloten dat wat er nog op mijn bucketlist stond te gaan uitvoeren. Dit mag ik pas gaan doen als ik het hart revalidatie traject heb gedaan, dit als gevolg van een eerder gedane hartkatheterisatie inclusief het plaatsen van twee stents, gedurende de COVID-19 periode (2021-22). Deze start dinsdag 18 juni, als ik op een goede wijze en tot tevredenheid van de begeleiding en cardioloog deze heb volbracht, mag ik mijn gewenste wandeling gaan maken de Camino Del Norte. Waarvoor ik alles op alles zal zetten om dit in goede gezondheid en met al de tijd die ik heb en mij gegeven wordt om Santiago te bereiken.

Het laatste deel naar Muxia

1 september

en nu naar rechts

en nu naar links

Vandaag start ik met een onrustig gevoel het laatste deeltje van deze camino, Fisterra->Muxia. Het is buiten zwoel en heiig maar desondanks een lekkere temperatuur om te wandelen. Daar ik de afgelopen nacht een paar keer wakker was geworden van terugkerende mede pelgrims die hun einde van hun Camino hebben gevierd, het grotendeel was jong en Engelstalig, besloot ik nu ik toch al wakker was omstreeks 06:30 te vertrekken. Eerst nog even een klein ontbijtje in de Cafetaria tegenover de gemeentelijke herberg. Een stevig ontbijt deze keer, gebakken eieren met spek. Hierna weer een deel van de stadsroute terug lopende om bij de splitsing te komen naar Muxia. Lees verder

Op weg naar Fisterra

Vandaag vrijdag 28 augustus 2015 is het rommelig en onrustig op de slaapzaal, ben niet de enige die vroeg opstaat. Een groot gedeelte gaat terug naar huis en heeft een vroege vlucht zodat je helaas twee uur van te voren op het vliegveld dient te zijn. Anderen gaan weer verder en wilden vroeg vertrekken en dat is een tegenvaller, het regent en komt met bakken uit de lucht. Wat nu te doen op pad gaan in de duisternis of toch maar even wachten, ik kies voor de laatste optie en vertrek samen met enkele anderen naar het souterrain waar de eetzaal is en ga eerst even een ontbijtje klaarmaken. Anderhalf uur later het is dan 07:30 uur ga ik uiteindelijk op pad, het regent wel maar een stuk minder. Ik loop opnieuw richting het Praza do Obradoiro en ga dan voor het Parador de weg naar beneden en volg dan de bekende pijlen en ga dan rechtsbuigend richting het park wat ik doorkruis. Via enkele gemene klimmetjes, o.a. een gemeen pad tussen twee muren, verlaat ik Santiago en  kom dan aan bij  een klein bruggetje met daarop

IMG_0110

duidelijker kan niet

een duidelijk pijl met daarbij vermeld Fisterra, Lees verder

Even bijkomen

Vandaag 27 augustus 2015 een rustdag en pas op de plaats, nadat ik gisteren was aangekomen en de stempel van het Pelgrimsbureau in mijn pelgrimspaspoort had verkregen was het zoeken naar een slaapplaats. Dat dat niet eenvoudig was daar kwam ik al snel achter, de uitgekozen plekken waren vol of ik werd verrast door een voor mij te hoge vraagprijs. Uiteindelijk zocht ik het Seminario Menor op wetende dat daar wel een plekje zou kunnen zijn om er twee nachtjes door te brengen. Nadat ik mijn plekje had opgezocht eerst de gebruikelijke rituelen, douchen, wasje doen en even de achterkant van mijn oogleden bekijken. Nadat ik na een paar uur wakker werd, regende het nog steeds maar nu iets steviger. Hierna nam ik het voor mij slimste besluit, even een klein hapje maken beneden in het souterrain en dan opnieuw gaan slapen. Daar ik ’s middags al een menu del Dia had genoten bij Manolo in de stad. Lees verder

Camino Inglès, een door mij onderschatte wandeling.

Donderdag 20 augustus 2015

In alle vroegte wordt je al wakker voordat het wekkertje afloopt, je weet dat de lang gekoesterde wens in vervulling gaat een 2e camino. Na de je eerste Camino in 2013 had ik het plan al opgepakt om er een vervolg aan te geven, het voltooien, met het bereiken van Fisterra en Muxia. Alleen deze keer wilde ik eerst de Camino Inglès lopen om daarna het geheel af te ronden met dat stuk wat eerder niet gelukt was. Het eerste wat je doet na het ontwaken en douchen is je huisje schoon en opgeruimd achterlaten, ontbijten en daarna met tram en trein richting Schiphol waar mijn vlucht naar Santiago om 12:45 uur vertrekt, helaas met de nodige vertraging. Uitgevallen verbindingen waardoor ik en vele anderen reisden in een overvolle trein richting Amsterdam, want ook SAIL was op dat moment een grote trekpleister, wat een grote drukte aan reizigers en bezoekers opleverden. Maar ook het vertrek vanaf Schiphol ging niet van een leien dakje de oorspronkelijke gate veranderde tot tweemaal toe wat helaas ook weer een vertraging opleverde van drie kwartier. In de tussentijd was het heiige overgegaan in een strak blauwe lucht met een goed schijnende zon met een flinke temperatuurstijging. Omstreeks half vier land ik dan op de luchthaven Lavacolla bij Santiago en binnen een korte tijd sta je dan weer buiten, alleen er was slechts één bus richting Santiago maar er stonden passagiers voor vier. Wat nu, Lees verder