Volgens de gemaakte afspraak gaan Jørgen en ik vandaag samen op pad nadat we ons “ontbijt” hebben genuttigd. Gelijk als we de herberg verlaten gaat het al weer berg op, een gemene klim met een even gemenere afdaling. Een pad van losse stenen en rotsen. In het begin is het even wennen hij loopt erg ongemakkelijk, is onrustig en voelt zich niet zeker. Ik geef hem een van mijn wandelstokken, al gauw wordt het zichtbaar dat dit hem meer zekerheid bied en geeft. Na een uurtje komen we bij het bekende punt waar David, een oud pelgrim, zijn plekje heeft gevonden in een verlaten boerderij. Elke pelgrim is hier welkom en je kunt er zelfs slapen, ook kan en mag elke passerende pelgrim iets van het stalletje pakken om even bij te komen, van een bekertje koffie tot Lees verder →

Na een rustige nacht maar rommelige ochtend gaat het vandaag richting León een van de laatste grotere steden van de Camino. Het wordt een alledaagse tocht ,eentje waarbij er meer gedaald dan geklommen wordt. De eerste kilometers worden nog in een fleece trui gelopen maar al gauw gaat deze uit en wordt er uiteindelijk alleen in T-shirts gewandeld. Het zonnetje doet jegoed en de vooruitzichten voor de komende dagen zijn goed te noemen. Aan het eind van de ochtend bereik ik de stadsgrens van León, door een industrie wijk, via een moderne blauwe brug en een tunnel bereik je de buitenwijken. Intussen heeft het zonnetje zich weer eens verstopt achter de wolken waardoor de fleece weer aangetrokken wordt en helaas duurt het nog enige kilometers voordat het oude gedeelte in het centrum wordt bereikt. Omstreeks half een staan Tomas, een van de Duitse wandelvrienden een Kölner en levensgenieter, die ik ondertussen weer tegen ben gekomen aan de rand van het oude centrum. Nadat we een goede kop koffie hebben genoten nemen we afscheid van elkaar, Lees verder →

Het weerbeeld van deze ochtend was vochtig en toch ook weer niet, het miezerde enigszins maar de temperatuur was uiterst laag. Dus werd de ingepakte fleece trui weer uit de rugzak gehaald, want met alleen een shirtje en jack was het behoorlijk fris. Nadat ik Boadilla del Caminio had verlaten, begint een verdere wandeling over de “vlakke” meseta, je begint dan al aardig te zien dat het groener wordt. Lopende langs het jaagpad van het kanaal -Canal de Castilla- met zijn irrigatiesluizen. Hier steek ik in Fromista de sluizen over en ga via het centrum van het stadje, na een bezoekje aan de historische kerk, richting Carrión de los Condes. Het pad wat je bewandeld is er een van steenslag, breed en lang. Gelukkig is het enigszins bewolkt, ik moet er niet aan denken als de zon hier echt schijnt. Het pad is niet voorzien van veel bomen dus je zou weinig schaduw van een boom kunnen hebben, wat het lopen op een zonnige dag tot een verschrikking maakt. Aan het eind van de middag begint er een waterig zonnetje te schijnen waardoor het een iets prettigere wandeling wordt. Maar eerst nog een stukje over het steenslag pad langs de carretera Lees verder →

De route vanaf San Juan de Ortega was er weer een van dalen en stijgen, dat merkte je onmiddellijk bij het verlaten van het klooster complex waar ik de nacht had doorgebracht. Nadat je enige honderden meters had gelopen ging het asfalt pad over in een bospad dat heel gemeen stijgend was en daarna weer sterk daalde. Ongemerkt was je bezig met een stijging naar 1081 meter. Bijna boven aangekomen keek je in het dal naar Atapuerqa, de vindplaats van de eerste homosapiëns(?). Hierna ging het weer een stukje de hoogte in. Tijdens de klim naar boven werd je verrast door een schaapskudde die zich makkelijker over het rotspad bewoog dan dat je zelf deed. Toen je boven aangekomen was, was ik enigszins uitgeput. Maar over de vlakte zag je Burgos al liggen in het dal.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Hierna begon aan je aan een afdaling waarbij je kniegewrichten het aardig te verduren kregen. Daar het weekend was, is het op zaterdag in Spanje altijd een drukke dag. Lees verder →

De wandeling naar Santa Domingo de Calzada was een stevige wandeling, maar gedurende de dag met de nodige dalingen en klimmetjes, gaat het steeds makkelijker. Als een wonder is de pijn in mijn linkerkuit plotsklaps verdwenen, het zeurderige gevoel althans, nou ja voor ruim 90%. Het landschap waar je in wandelt is bijzonder het blijft en blijkt elke keer weer een verrassing wat je ziet om elke bocht, onderweg wordt je regelmatig gepasseerd door een bekend gezicht en wordt je de vraag gesteld hoe het met je gaat. Op de Camino heerst een echte saamhorigheid, je let op elkaar en helpt met woord en daad. Vandaag 1 mei 2013 kom ik omstreeks kwart voor drie aan, uren eerder dan ik had gedacht. De eerste herberg bleek al vol te zijn waarna je werd doorgestuurd naar de volgende herberg,  de Alberque Municipal of te wel de gemeentelijke herberg (dit bleek de herberg te zijn van de (broeders) Cofradía de Santo).

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Dit was een verademing ten opzichte van de vorige dat was het klooster, een uitermate goed verzorgd en op enkele passen van de Kathedraal. Na het gebruikelijke ritueel, douchen en het dagelijkse wasje, even langs een geldautomaat om een en ander aan te vullen. Hierna een bezoekje gebracht aan de Kathedraal, waar ook de Pelgrim entree betalen moest maar dat was een fractie van de toerist moest betalen.
Lees verder →

Nadat ik samen met de anderen die ik had ontmoet op zondag 28 april de tocht naar Logroño begon moest ik al snel afhaken, het tempo lag me iets te hoog. Ook al was de de afstand volgens de Spaanse begrippen vlak. De temperatuur was ook niet je van het, slechts 6 graden, en dat was voor hen ook behoorlijk fris zij waren hoger gewend. En dat lieten ze mopperend dan ook wel weten. De tocht naar Logroño was een stille wandeling weinig afwisseling en zodra je het stedelijk gebied naderde wordt het drukker met mountainbikers en wandelaars en dan bedoel ik de Spanjaarden zelf want die gaan er dan op uit in het weekend. De aankomst in Logroño was kil en koud het miezerde licht. Het was even zoeken naar een pension.Maar onderweg kwam ik Ad tegen, een Nederlandse pelgrim die samen met z´n vrouw de tocht nog eens wilde maken maar dan te voet. Helaas had José op de dag van Roncescalles naar Zubiri een lelijke uitglijder gemaakt waarop ze per bus naar Pamplona waren vertrokken in de hoop een beter bericht te ontvangen. Ze hebben het nog een paar dagen geprobeerd maar helaas, morgen eindigt voor hen de Camino.
Maar Ad gaf me een adres van een pension en ik er maar op af, bleek een eenvoudig pension te zijn, maar ik was tevreden.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Daags daarna de “toerist” gespeeld. Maar het ritme van de Camino had me al te pakken, je word vroeg wakker en slapen gaat dan niet meer, op je gemak douchen en aankleden en pluk de dag. Nou ja wat je van een grauwe dag kunt maken. Dat wil zeggen een bezoekje aan de Kathedraal en andere dingetjes gedaan waaronder wat extra thermo kleding aangeschaft want het bleef koud. Later een kop koffie en Lees verder →