Na de laatste overnachting in Trinidad d´Arre was het de bedoeling dat ik alleen verder zou gaan, mijn Canadese vriend die mij de eerste dagen had vergezeld bleef achter in Pamplona. Dus ik ging alleen op weg, wat meteen al een pittige wandeling werd vandaag. Al waren het dan pas de eerste kilometers in de richting en dwars door Pamplona. Je moest meteen goed opletten was de opgave, want miste je een van de “Fletcha’s” (de gele pijl) en het werd zoeken geblazen. Even door de oude stad en daarna meteen weer vertrekken. Ik werd erg onrustig van al die drukte, de stilte en de natuur van de afgelopen dagen hadden al zijn uitwerking.

Deze dag zal me goed heugen, want ik miste in Cizur Menor al de beoogde herberg. Dus op naar de volgende plaats. Hier was het dan echt mis, de herberg in Zariquiegui (Zarikiki) was gesloten en voorlopig werd deze niet heropend zeiden de dorpelingen die ik sprak. Wat inhield dat ik dus de Alto de Perdon over moest naar de volgende plaats waar een herberg was, het werd een stevige klim. Nadat ik dit had gedaan werd het eveneens een stevige afdaling naar de eerste volgende plaats, Uterga, waar ik dan ook stopte voor deze dag. In een privé herberg was er nog een plekje op vrij een slaapzaal met 42 man, want ik had het gehad voor vandaag. Dat er velen sliepen in een kleine ruimte rook je meteen maar ja … het was wennen. Lees verder →

Op zondag na de rustdag, en ik de Pyreneeën overstak is er veel gebeurd. De oversteek verliep niet geheel soepel waardoor de wandeling ruim 11,5 uur duurde. Onderweg was er veel wind en op het laatst zelfs sneeuw. Dus voordat we, ik en mijn Canadeese wandelvriend Roncescvalles bereikten, was het ruim 19.30 uur. En helaas geen warme maaltijd.

De dag erop de weg naar… Zubirri een kleine gemeenschap met een goede gemeente Alberque. Alleen de afdalingen en stijgingen onderweg waren soms erg tot zeer erg steil over een met veel rotsen en stenen bedekte paden, wat soms tot angstige momenten leidde. ´s Avond voor het eerst een Pelgrims menu, niet te begrijpen hoe het kan voor die prijs.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

De dag daarna op weg naar Pamplona, een universiteitsstad en de stad van de stieren, in de stad met daarvoor allemaal die figuren in het wit.
Alleen daar wilde ik niet slapen, mij veel te druk. Lees verder →

Nadat ik ’s maandags in Rotterdam op de trein gestapt was, werd er een begin gemaakt aan een grote verandering.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• ►

Eerst de omschakeling van temperatuur en cultuur, maar ook een persoonlijke. Nadat ik in Dax was aangekomen in een temperatuur van 23 graden was het eerste een kleine wandeling naar de herberg. Na een rommelige nachtrust, begon op dinsdag de eerste wandeldag met een stop in Sorde L’Abbaye. Deze weg was voor mij het begin van een route met hééél veel heuveltjes(?) en soms met stijgingen van 15% en met behoorlijke afdalingen. Het werd me het dagje wel. Ook nog een keer jezelf verlopen en dat is erg vervelend in een temperatuur van ruim 28 graden. Bij aankomst geen eten, wat nu? Ook dan is de weg een vreemde goed gezind. Je wordt onbaatzuchtig geholpen en een maaltijd wordt gedeeld, dit overkwam mij de dag daarna nog een keer. Wanneer je ’s middags op een picknick plaats hetzelfde overkomt en je wordt uitgenodigd om deel te nemen aan de maaltijd, waarbij ze je dan zeggen je brengt ons geluk want we hebben op je gerekend. Alles wat men bij zich hadden was voor 4 personen.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

’s Avond overnacht op een bedje in een kamer van het gemeentehuis van Bergouye, samen met het echtpaar dat mij de eerste dag al had geholpen, ook hier geld samen zullen we alles delen. Waarbij we elkaar aan alle kanten hielpen met kennis en mogelijkheden. Lees verder →